hayal kırıklıklarının nedenleri?

[SarhoS]

Günlük hayatta hepimizin baş ına gelen/gelebilen ve zaman zaman anlam vermekte de zorlandığ ımız bazı olaylar ve sonucundaki hayal kırıklıklarının nedenlerini harika izah ediyor:

Bir kurdu avcılar fena halde sıkıştırmıştır. Kurt ormanda oraya
buraya kaçmakta, ancak peşindeki avc ıları bir turlu ekememektedir.

Canini kurtarmak için deli gibi koşarken bir köylüye rastlar. Koylu
elinde yabasıyla tarlasına girmektedir. Kurt adamın önüne çöker ve
yalvarmaya baslar: "Ey insan ne olur yardım et bana, peşimdeki
avcılardan kaçacak nefesim kalmadı, eğer sen yardı m etmezsen biraz
sonra yakalayıp öldürecekler."
Koylu bir an düşündükten sonra yanındaki boş çuvalı acar, kurda
içine girmesini söyler. Çuvalın ağzını bağlar, sırtına vurur ve yürümeye devam eder. Birkaç dakika sonra da avcılara rastlar.
Avcılar köylüye bu civarda bir kurt görüp görmediğini sorarlar,
koylu "görmedim" der ve avcılar uzaklaşır.
Avcıların iyice uzaklaştığ ından emin olduktan sonra koylu sırtındaki torbayı indirir, ağzını acar, kurdu dışarı salar.
"Çok teşekkür ederim" der kurt, "Bana büyük bir iyilik yaptın"
"Önemli değil" der koylu ve tarlasına gitmek üzere yürümeye baslar.
"Bir dakika" diye seslenir kurt: Çok uzun zamandır bu avcılardan kaçıyorum, çok bitkin dü ştüm, açım, kuvvetimi toplamam için birşeyler yemem lazım ve burada senden başka yiyecek bir şey yok."
Köylü bağırır: "Olur mu, ben senin hayatini kurtardım."
"Yapılan iyiliklerden, verilen hizmetlerden daha çabuk unutulan bir şey yoktur" der kurt.
"Ben de kendi çıkarım için senin iyiliğini unutmak ve seni yemek zorundayım."
Bir sure tartıştıktan sonra, ormanda karşılarına çıkacak olan ilk üç kişiye bu konuyu sormaya ve ona Göre davranmaya karar verirler.
Karşılarına önce yaslı bir kısrak çıkar. " Ne vefası " der. kısrak, "
Ben sahibime yıllarca hizmet ettim, arabasını çektim, taylar doğurdum, gezdirdim. Ve yaşlanıp bir ise yaramadığımda beni böylece kapıya kovdu... "
Bir sıfır öne gecen kurt sevinirken bir kopeğe rastlarlar. "Ben hizmetin değerini bilen bir efendi görmedim" der kopek, " Yıllardır sadakatle hizmet ederim sahibime koyunlarını korurum, yabancılara saldırırım, ama o ben her gün tekmeler, sopayla vurur..."
Kurt köylüye döner, "iste gördün" der.
Koylu de son bir çabayla "Ama üç diye konuşmuş tuk, birine daha soralım, sonra beni ye" diye cevap verir.
Bu kez karsılarına bir tilki çıkar..
Başlarından geçenleri,tartışmalarını anlatırlar. Tilki hep nefret etti ği kurda bir oyun
oynayacağı için keyiflenir. "
Her şeyi anladım da" der tilki "Bu küçücük torbaya sen nasıl sığdın ?"
Kurt bir şeyler söyler, tilki inanmamış gibi yapar: "Gözümle görmeden inanmam..."
İşin sonuna geldiğini düşünen kurt torbaya girer girmez, tilki köylüye işaret eder ve koylu torbanın ağzını sıkıca bağlar.
Koylu eline bir tas alır ve "Beni yemeye kalktın ha nankör yaratık" diyerek torbanın içindeki kurdu bir sure pataklar.
Sonra tilkiye döner" Sana minnettarım beni bu kurttan kurtardın" der.
Tilki de "Benim için bir zevkti" diye cevap verir.
O an koylunun gözü tilkinin parlak kürküne takılır, bu kurku satarsa alacağı parayı
düşünür ve hiç beklemeden elindeki taşı kafasına vurup tilkiyi oldurur.
Sonra da torbanın içindeki kurdu ayağıyla dürter:
"Haklıymışsın kurt, yapılan iyilikten daha çabuk unutulan bir şey yokmuş..."

CAN DÜNDAR

[ilteris]

ilkokulda okumuştuk bu hikayeyi ama hatırlamış olduk sağol

[Usamam]

acı ama gerçek