Kor Ayaklar

[SabahGunesi]

geç kaldım
bölüşüldü gökler
talan edildi güneş
el konuldu ay yüzlü çocukların mehtabına
yıldızlar sökülüp alındı gecelerimizden
ıslanamadım parmaklarında
göğsüme ılık ılık rüzgarın değil
ateşin düştü
bu yüzden
alnıma granitler sürüyorum
çağdaş yasalardan
ve keskin sözlerden
bir İstanbul gecesine
dokunup geçiyor kanatlarım
bir neon lambasından sızıyorum
köprü altı çocuklarının gözbebeklerine
afrikada çöl
Asyada dağ
ortadoğuda kan
bir kadın çığlığıyım Laleli’de
kartal bakışlı bir çocuk oluyorum Caharkale’de
ve sivri uçlu ağır bir taşım Filistin’de
alnıma kristaller sürüyorum
tipili yollarda



yüreğimi güneşine ayarlıyorum
ve geçiyorum
yüzleri mor mendillere yapışmış
insanların ülkesinden
geçiyorum
pabuçları hindi kanına bulanmış
adamların yanından
arınamadım parmaklarında
ciğerime serin sebillerin değil
ateşin düştü
yandım
yandım
GeÇ geç kaldım
bir damla bile olamıyorum
tatsız tuzsuz bir akşam üstüyüm
kolsuz kanatsız bir yalnızlığım bu şehrin
gül yakılan bulvarlarında

[Gürz]

SESSİZ GEMİ

Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahetten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,

Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.

Yahya Kemal

[SabahGunesi]

Tek tesellim gözlerindi
Bakıp bakıp delirdim
Bana öyle yakındın ki
Hep benimsin zannederdim

Tek tesellim gözlerindi
Bakıp bakıp delirdim
Bana öyle yakındın ki
Hep benimsin zannederdim

Bırakıp gittin beni
Yanarım için için
Yaralı kuşlar gibi
Sensiz ben bir hiçim

Bırakıp gittin beni
Yanarım için için
Yaralı kuşlar gibi
Sensiz ben bir hiçim

Aaaaah Aaaaaaah

Duman gözlüm, yaktın beni
Duman ettin, acımadın ziyan ettin
Duman gözlüm, benim için
Yaşamaktı, yaşamayı haram ettin

Tek tesellim gözlerindi
Bakıp bakıp delirdim
Bana öyle yakındın ki
Hep benimsin zannederdim

Bırakıp gittin beni
Yanarım için için
Yaralı kuşlar gibi
Sensiz ben bir hiçim

Bırakıp gittin beni
Yanarım için için
Yaralı kuşlar gibi
Sensiz ben bir hiçim

Aaaaah Aaaaaaah

Duman gözlüm, yaktın beni
Duman ettin, acımadın ziyan ettin
Duman gözlüm, benim için
Yaşamaktı, yaşamayı haram ettin

Gönlüme teslim oldu hüzün
İçimde senden kalan cam kırıkları
Aynada sensiz yüzüm
Sensiz hiç kimse dindiremedi bu hıçkırıkları
Bir geceyarısı, ansızın pencereden dışarı bak
Göreceksin köşe başında nöbet tutuyordur gözün
Öyle kolay değildir beni unutmak
Hala hala sokaklarındadır ayak izim

Duman gözlüm, yaktın beni
Duman ettin, acımadın ziyan ettin
Duman gözlüm, benim için
Yaşamaktı, yaşamayı haram ettin

[Gürz]

Gerçek sandık cilalanmış sözleri
Düşman değil, dost aldattı bizleri
Yalakalık kör eylemiş gözleri
Meyve dalı kirletecek, korkarım..

Saf fikirler çekiliyor kızağa
Düşürdüler bizi bizden uzağa
Mahkûm olacağız bin bir tuzağa
Öfke dili kirletecek, korkarım..

Söyleyin, tabyamız bu tabya mıydı?
Aşklar, idealler hep kopya mıydı?
Umutlar, hayaller ütopya mıydı?
Serap çölü kirletecek, korkarım..

[SabahGunesi]

SESSİZLİĞİN HAYKIRIşI



Acıyla dolmuş

kendi öz gururuna dokunulmuş nahoş (tatsız)

yanlızlıkla yok olmuş , buna rağmen zamana katlanan ...

ve akıp giden acı ...



kendimi şüpheyle zaptediyorum..

tozların içinde kalıyorum ...

terkedilmiş toz kalıntılarının içinde ...

yaşamın hançeriyle öldürülmüş..!



acılarımın içindeki derin , şiddetli bir gurur gibi

yalnızlığım , duygularımla bütün yalnızlığım..

ruhumun akıntılarıyla...

çok gerçek , çok saf ... şimdi kenara bırakıldım ...

çığlıklar içinde kalmak ... ümitsizce ...



Dünya ışığı tarafından bozulmuş

hor görülmüş .. kırılmış ...



Ben gerçekten yalnız kaldım...

fakat her nasılsa , şimdi her nasılsa

yalnızlığımı zafer gibi hissediyorum ...

neşenin aşırı öz kuruntusu , mutluluğun ...



Kalbim daha hızlı çarpıyor ..

ve ızdırabım daha açık!

ve insanlardan nefret eden görüşüm daha güçlü!

Gölgede yaşıyorum.

öyleyse tek olmanın gururu bu!

fakat çaresizliğe kapılmış...

bir yardım eli için çok umutsuz ...

Gerçekten bu hayatta yaşamak istiyor muyum?



Ölmek için binlerce sebebim var.

ve haykırmak için milyonlarca gözyaşı ... sessizliğin içinde ...

insan belası hayatımı emdi. .

ve doğduğum güne lanet ediyorum ... bu dünyada !



Yine de , olmak istediğim başka hiç kimse

ve planladığım başka hiç kimse ..

çünkü hiç kimse ,

hiç kimse , olmasını istediğim gibi değildi...



İhtiyacım var , istiyorum , hakettiğim ceza için uzun zamanım var

İhtiyacım var , istiyorum , hakettiğim ceza için yanıp tutuşuyorum...

Hakettiğim cezayı istiyorum! Onu şimdi istiyorum!



Birleşme , açılan yaraların birleşmesi

karanlığın ... karanlığın temiz ruhları ...

Nasıl bir düş ... Nasıl bir düş .. çok uzak !

Neden .. neden yalnız kalmalıyım ?

Ne zaman ... ne zaman kardeşliğime aşık olacağım?

Ölmeli miyim?

Ölmeli miyim ? özgür olmak için...

Ne zaman ... ne zaman sessizliğin içinde haykıracağım?

Ne zaman ... ne zaman sessizliğin içinde haykıracağım?

Ne zaman ... ne zaman sessizliğin içinde haykıracağım?

lütfen sessizliğin içinde ölmeme izin ver ...

Tanrım ! Lütfen sessizliğin içinde ölmeme izin ver ...

[Gürz]

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Ne yüzünde bir gölge,ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar. . .

Y.Bülent Bakiler

[SabahGunesi]

kopan bir ipi bağlasanda düğüm attığın yer hep eline takılır

herşey saflığını yitirir saat sesleriyle

ne sen düğümü çözebilirsin nede ben

zamanın acımasızlığı birazda böyle gösteriyor galiba yüzünü...

yılkı atlarının peşinde koşmak gibi tıpkı

bile bile tutamayacağını

son bir ümitle yinede...

[Gürz]

Ben ümitsiz aşklar için yaratılmışım
Ayrılıklar için, sonsuz kederler için
Ne zaman ta derinden sevsem birini
Ezilmeli yeni açmış gülleri kalbimin

En güçlü zehir olmalı aşk dediğin
Alkol gibi damarlarıma yürümeli
Sarmalı her yanımı gece olunca
İçimde bir çıbancasına büyümeli

İnsan sevince her gün bir kez ölmeli
Her gün bir başka yerine saplanmalı o kurşun
Yollara düşmeli, perişan deli divane
Erimeli potasında o garip var ölüşün

Artık uzakbir anıdır huzur ve sükun
O büyük yangın başlamışsa yürekte
Bir gün gelir de bu çaresizliğin
Aranır bütün tesellisi ölmekte

O yerde sevilmek de yalan sevmekte
Nereye baksan dizboyu karanlık
Boşuna bir ışık arama göklerde
Her şeyinle aşkın içindesin artık

Böyle gitgide derinlere çeker o bataklık
Orada ölümsüz olur nice kara sevdalı
Sevmek, hiç sevilmeden; korkunç güzel
Aşk dediğin karşılıksız olmalı

Ü.Yaşar Oğzucan