Korku

[TriniTy]

İNSANIN YEDİ ÇAĞI

Bütün dünya bir sahnedir…
Ve bütün erkekler ve kadınlar
Sadece birer oyuncu
Girerler ve çıkarlar .
Bir kişi bir çok rolü birden oynar ,
İlk rol bebeklik çağıdır,
Dadısının kollarında ağucuk yaparken …
Sonra mızıkçı bir okul çocuğu…
Çantası elinde , yüzünde sabahın parlaklığı
Ayağını sürerek okula gider …
Daha sonra aşık delikanli gelir,
İç cekişleri ve sevgilinin kaşlarina yazılmış şiirleriyle …
Sonra asker olur , garip yeminler eder .
Leopara benzeyen sakalıyla onurlu ve kıskanç,
Savasda atak ve korkusuz ,
Topun ağzında bile şöhretin hayallerini kurar
Sonra hakimliğe başlar ,
Şişman göbeği lezzetli etlerle dolu ,
Gözleri ciddi ,sakali ciddi kesimli …
Bilge atasözleri ve modern örneklerle konusur
Ve böylece rolünü oynar …
Altıncı çağında ise palyoça giysileriyle ,
Gözünde gözlüğü ,yaninda çantasi,
Gençliğinden kalma pantalonu zayiflamiş vücüduna bol gelir
Ve kalın sesi , çocukluğundaki gibi incelir .
Son çagda bu olayli tarih sona erer.
İkinci çocuklukla her sey biter .
Dişsiz , gözsüz , tatsız , hiç bir seysiz…


William Shakespeare

[tush]

Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi birşey vermediği için.

İşte ben bundan korkuyorum...

[Gürz]

değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen’e!

William Shakespeare

[TriniTy]

3.Sone

Aynaya bak da şunu gördüğün yüze söyle:
Sıra gelmiştir artık bir yüze yüz yapmana,
Güzelliğini hemen yenilemezsen şöyle,
Yeryüzü yoksun kalır, lanetlenir bir ana.
Hiçbir güzel var mı ki el sürülmemiş rahmi
Senin sürdüğün çiftin ekinini tepecek?
Sırf kendini sevmenin mezarını ister mi,
Geleceği ahmakça durdurur mu bir erkek?
Sen annenin aynası olmuşsun da o sende
Bulmuştur gençliğinin güzelim baharını;
Kendi dinç varlığınla görürsün pencerende
Kırışıklara rağmen, şu altın yıllarını.
İstersen ki varlığın unutulsun bitsin,

Bir kuru başına öl, izin de ölüp gitsin.


William Shakespeare

[Gürz]

Beyinden mürekkebe dökülecek ne var ki
Sana bunca götüntü vermesin canevimden?
Dil yeni ne söyler ki, el yeni ne yazar ki
Sendeki erdemlerden, benim sana sevgimden.
Hiçbir şey, tatlı çocuk. Sanki kutsal törenin
Dualarını her gün söylerim birer birer;
Eskiye eski demem. Sen benimsin, ben senin:
Güzel adını nasıl kutsadımsa ilk sefer.
Sonsuz sevgi hep girer taze aşk kılığına;
Umursamaz zamanla tozlanıp yıpranmayı,
Hayat hakkı tanımaz hiçbir kırışığına
Olur en eski çağlar onun sadık uşağı.

William Shakespeare

[TriniTy]

Sonsuz sevgi hep girer taze aşk kılığına;
Umursamaz zamanla tozlanıp yıpranmayı,

ne kadar güzel ifade

[Gürz]

75. SONE

Bir an sevinç duyarken, korkuyorum sonra hemen,
Haydut yıllar çalar götürür diye hazinemi;
Bir an, başbaşa kalmaktan öte bir şey istemezken,
Sonra diyorum ki, alem niye görmesin sevincimi?
Bazan, sana baka baka kendime çektiğim ziyafetle,
Doydum sanırken, bir bakışın açlığıyla ölüyorum sonra,
Senin bana verdiğin ya da verebileceğinden öte,
Ne bir şeyden zevk alıyorum, ne de çabalıyorum almaya.
İşte böyle, her gün hem açlıktan ölüyor, hem tıkanıyorum;
Ya oburca her şeyi yiyorum, ya da hiçbir şeye dokunmuyorum.

William Shakespeare