Mesaj
gönderen Alamut »
*************************************
Bu hikayeyi okuduğumda ilk aklıma gelenim...
**************************************
Savaşın en kanlı günlerinden biriydi.
Asker en iyi arkadaşının az ileride, kanlar içinde yere düştüğünü
gördü.
İnsanin başını bir saniye siperden çıkaramayacağı gibi bir ateş
altındaydılar.
Asker teğmenine koştu hemen:
- Komutanım, bir koşu arkadaşımı alıp geleyim mi?
"Delirdin mi?" der gibi baktı teğmen...
- Gitmeğe değmez oğlum, arkadasın delik deşik olmuş.
Büyük olasılıkla ölmüştür bile. Kendi hayatını da tehlikeye atma
sakın!
Ama asker o kadar ısrar etti ki, teğmen izin vermek zorunda kaldı.
- Peki, dene bakalım!
Asker yoğun ateş altında fırladı siperden ve mucize eseri,
arkadaşının
yanına kadar gitti,
yaralı arkadaşını sırtlandığı gibi taşıdı.
Birlikte siperin içine yuvarlandılar.
Teğmen koşup yaralıya bir göz attı ve nefes nefese bir kenara
yıkılmış
askere döndü:
- Sana hayatini tehlikeye atmaya değmez, dememiş miydim!
Bu zaten ölmüş...
- Değdi Komutanım, değdi! dedi asker.
- Nasıl değdi, arkadasın zaten ölmüş, görmüyor musun?
- Gene de değdi komutanım, çünkü yanına vardığımda henüz
yaşıyordu... >
Ve onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim için... >
Ve, hıçkırarak, arkadaşının son sözlerini tekrarladı:
"Geleceğini biliyordum!"
Hani kurşun sıksan geçmez ya geceden...