şu an trabzondayım.son bir haftadır burdayım.bir arkadaşımın yanına gezmeye geldim.ayın 3üne kadar burdayım.çok güzel bir yer ama yinede istanbulu özlemiyorum diyemiyorum.her gün tartıştığım aile fertlerimi, gıcık arkadaşlarımı, banyomu, mutfağımı özledim.örümcek ve akreplerle mücadele etmeden yatağıma girip uyumayı özledim.sürekli bir belgesel çekimi veya avcılık havasındayız bugün maçkaya indim de biraz medeniyete kavuştum platonik aşkıma gelince o hala platonik ama ben sanki baktığım her yerde onu görüyorum.onu özlediğimi hissetmiyorum.çünki o hep içimde bir özlem zaten.mesafeler ona olan özlemimi etkileyemiyor.istanbulda veya dünyanın bir diğer ucunda olmam hiç farketmez.o hep yok.onunla yeryüzünde tek ortak paylaşım alanımız var.o da gökyüzü.yıldızımız, güneşimiz, ayımız bir onunla.bu kadarını bilmekte güzel.o bir yerlerde yaşıyor.aynı güneş yüzüne doğuyor.aynı gece üzerini örtüyor...............
uçurumun kenarı... işte tam oldugum yer... seninle olmakla,sensiz kalmanın arasında bir yerdeyim........
"...bu heyecanı yaşayıp bitirmek istemiyorum çünki.olur ki beni reddederse de bunu hazmedemem zaten.platonikte olsa uzun soluklu bir aşk yaşamak istiyorum.ne zaman ayrılacağız, acaba beni aldatır mı, acaba beni onu sevdiğim kadar seviyor mu gibi hesaplamalar yapmadan, karşılıksızca sevmek istiyorum...."
Enteresan bir düşünce benim için.Düşündün mü bu şekilde nereye kadar sürdürebilirsin ? Bir yerden sonra kendine dur diyemezsin,karşılık beklemeye başlarsın.Elini tutmak ,gözlerine delice bakmak istersin.Yani platonik nereye kadar ... ?Bir de böyle düşünmen biraz güvensizlikten olsa gerek.Yanlış anlaşılmasın da dediklerim...Yanlış anlamışssam affola.
Başkaları gitmiş olur, gidince;
Bir sen yakınsın, uzakta kalınca..
_KARANLIK_ yazdı:.....onunla yeryüzünde tek ortak paylaşım alanımız var.o da gökyüzü.yıldızımız, güneşimiz, ayımız bir onunla.bu kadarını bilmekte güzel.o bir yerlerde yaşıyor.aynı güneş yüzüne doğuyor.aynı gece üzerini örtüyor...............
_KARANLIK_ belki de bana çok acımasız olduğumu söyleceksin ama demişsinya ortak paylaşım alanlarımız var diye...
peki hiç düşündünmü o ortak alanlarınızda
o sevdiğin adamın bir başkasıyla neler yaptığını-bir başkasının kulağına sevgi sözcükleri fısıldadığını-bir başkasına aşkım,seni seviyorum dediğini.......
bunların olma olasılığını bile bile hala onu sevmek sadece sana eziyet değilmi-dir?
[size=150][glow=red][b]Ne GiT diyeceğim sana,nede KaL!BeNiM aşkımın benim için atacak bir yüreğe ihtiyacı VaR,ya aç yüreğini büyüsün aşk içinde,yada bulaşma aşka hiçbir ZaMaN....
[/b][/glow][/size]
Offf karanlık offf. Cidden öyle onunla aynı havayı soluduğumu bilmek bile bana inanılmaz bir haz veriyor ki... Ama hep aklıma şu geliyor ya nefes almıyorsa. Bundan kastım ya o sırada sevgilisiyle öpüşüyorsa... İşte bu soru gelince aklıma nefes almam duruyor... Taki unutuna kadar nefes almadığını...
bana mesaj gönderen son üç arkadaşım: bakış açılarınız kendinizce doğru olabilir.ama benim doğrularım bunlar değil.hepinizin yorumlarına ve sorularına vereceğim cevaplarım tabi ki var.ama verdiğim cevaplar size kesinlikle yeterli gelmeyecektir.çünki zamanında bazılarınıza cevap vermeyi denedim ama yeterli olmadığını hepimiz gördük.bunun nedenleriyse gayet açıktı.çünki bazı şeyleri anlamak için yaşamak gerekir.kısa cevaplar ne sizi tatmin eder.ne de benim yaşadıklarımı anlamanızı sağlar.ancak bütün tecrübelerimi sizinle uzun uzun paylaşsam belki anlarsınız.çünki duygularım ve düşüncelerim ne bu yılın, ne geçen yılın, ne de beş yıl önceki yaşadıklarımın etkisi altında.bütün bir ömrün ve çok uzun yılların birikimi sonucu bugünki kararlarımı alıyorum ve kararlarımın bir tane değil.onlarca belki yüzlerce sebebi var.bunları tahmin yürüterek bulamazsınız.kalıplaşmış bakış açılarıyla bir duruma yaklaşamazsınız.herkes aynı değildir.bende tahmin ettiğiniz gibi biri değilim.ama beni anlamanızı sağlamak veya bakış açılarınızı yönlendirmek için de burda değilim.sadece şu veya bu nedenle içimden geçenlere yazıya dökmek istiyorum o kadar.isteyen okur.isteyen okumaz.isteyen anlar.isteyen anlamaz... saygılarımla......
uçurumun kenarı... işte tam oldugum yer... seninle olmakla,sensiz kalmanın arasında bir yerdeyim........
aşığım.. aklı ve kalbi benden çok uzaklarda olan birine aşığım.yine de mutluyum.. yoksa değil miyim.. emin değilim.. içimde tuhaf bir his var.anlamlandıramıyorum.. sevgi, aşk, özlem, kaybetmişlik duygusu, acı, hepsini aynı anda hissediyorum galiba.. iyi ama insan sahip olmadığı birşeyi neden kaybetmiş hisseder ki.. evet bu çok saçma.ben onu hiç kaybetmedim çünki hiç kazanmadım.. o zaman kalbimdeki bu acıyı andıran duygu ne? her neyse nasılsa birazdan geçer.sen neleri atlattın KARANLIK.anlamlandıramadığın bir kalp ağrısını mı düşünüyorsun.takma kafana....
uçurumun kenarı... işte tam oldugum yer... seninle olmakla,sensiz kalmanın arasında bir yerdeyim........
aradan bir iki saat geçti ve iyiyim.. tahmin ettiğim gibi önemli birşey değilmiş.sıradan bir melankoli durumu o kadar.. aşık olduğum adamın bir başkasından hoşlandığını öğrendikten sadece bir iki saat sonra sakinleşmem gerçekten tuhaf.zaman herşeyin ilacı derler ama bu kadar kısa bir zamanın yeterli olacağını sanmazdım.sanırım artık hiçbirşeyi üzülmeye değer görmüyorum.hala seviyor muyum? evet.. ama biryerlerde birileri acımasızca katlediliyor veya açlıktan ölüyorken; kalkıpta dünya kendi etrafımda dönüyormuşcasına ne sıradan bir kalp ağrısını büyütecek, ne de bu platonik aşkı dağlara kazıyacak değilim..
ama herşeye rağmen sevmeye devam edeceğim.en başında da dediğim gibi bu aşk ben istediğimde bitecek...
uçurumun kenarı... işte tam oldugum yer... seninle olmakla,sensiz kalmanın arasında bir yerdeyim........
bugün kuzenim bendeydi.1,5 yıllık ilişkilerini bitirmek zorunda kalmışlar.çok üzgündü.yıkılmıştı adeta.ona baktım ve gerçekten acıdım.hayatı ve en önemlisi sevgi denen o en yüce duyguyu paylaşmanın sonucu bu mu olmalıydı? ve neden bu paylaşımın bedeli; onu yaşarken değilde, herşeyin sonlandığı yerde ödenmeye başlıyor? neden herşeyin bedeli peşin ödenirken.seven insanların tattıkları güzel duyguların, mutlulukların bedeli peşin ödenmek bir yana, taksit bile yapılmadan, sevgi denen ürün harcanıp, tüketildikten sonra sevenlere mecburi bir bedel kesilip en acı şekilde ödetiliyor? kim bu "sevgi"nin sahibi? çıksın ortaya bir açıklama yapsın.... aslında hepimiz biliyoruz ki onun sahibi kendi kalplerimiz, bu acıların sebebini orda burda aramanın, ilişkilerin ne kadar dejenere olduğu veya insanların çok acımasız olduğu gibi bu hatalardan bizi uzak tutacak bahanelerin arkasına saklanmanın lüzumu yok.kendi verdiklerimizin bedelini daha sonra yine kendimize ödüyoruz.eksildiğimiz kadar acı çekiyoruz.ilişkilerin sonunu göremiyoruz ve bir ilişkiye başlarken hemen bulutların üzerinden kendimiz güzel bir yer seçip, pembe gözlüklerimizi de takıp, baş köşeye kuruluyoruz.ne acı bir durum.ama bunu yapmakla; ordan düşüşümüze sebep olan kişi yine kendimiz oluyoruz.oysaki kafamızdaki hayalleri bir kenara bırakıp, karşımızdakinin davranışlarına biraz dikkatimizi versek olayın düşündüğümüz gibi olup olmadığını zaten anlarız.ama yoook bunlar yetmiyor gibi birde karşımızdakini bir kalıba zorla sokup, orda rahatsız olmasına anlam veremeyip, o kalıptan her kurtulma çabasında biraz daha hayal kırıklığı yaşıyoruz.anlamıyorum yaa.biz bayanlar biraz mazoşist miyiz neyiz? yoksa bunun zekayla alakalı olmadığına eminim.günümüz kadınlarının erkeklere göre hem IQ hemde EQ bakımından daha iyi olduğu zaten araştırmalarla doğrulanmış durumda.o zaman batık bir gemi gibi duruşumuz niye?.... evet eskiden bende böyleydim biraz.ama artık değilim.kimseye hakettiğinden ve verdiğinden fazlasını vermeyi doğru bulmuyorum.bu tutumumu alışveriş gibi mi görüyorsunuz.belki öyle, belki değil.ama sonunda bile olsa birşeylerin bedelini ödüyorsam, hesabımı şimdiden yapmalıyım diye düşünüyorum.bence mantıklı olan bu.duygularımı da, kendimi de bu şekilde koruyorum.bence sevmek için mantıktan tamamen sıyrılmak insanın hayatında yapabileceği en saçma şey.aşkta; hesap da olmalı, mantık da.tabi eğer siz büyük bir bedel ödemeye, kendinizi harap etmeye hazırsanız, mantığınızdan sıyrılıp dilediğinizce yükseye uçabilirsiniz........... kimsenin düşmemesi dileğiyle........
uçurumun kenarı... işte tam oldugum yer... seninle olmakla,sensiz kalmanın arasında bir yerdeyim........
bugün maçkaya indim de biraz medeniyete kavuştum 
platonik aşkıma gelince o hala platonik 
ama ben sanki baktığım her yerde onu görüyorum.onu özlediğimi hissetmiyorum.çünki o hep içimde bir özlem zaten.mesafeler ona olan özlemimi etkileyemiyor.istanbulda veya dünyanın bir diğer ucunda olmam hiç farketmez.o hep yok.onunla yeryüzünde tek ortak paylaşım alanımız var.o da gökyüzü.yıldızımız, güneşimiz, ayımız bir onunla.bu kadarını bilmekte güzel.o bir yerlerde yaşıyor.aynı güneş yüzüne doğuyor.aynı gece üzerini örtüyor...............
