İki özne bir yüklemdik.
Yine de eksiktik.
Sen bir özne daha dahil ettin cümlemize.
Ben düştüm sonra, iki kaldınız.
Nasılsa devrik bir cümleydik.
Ne süslü kelimelerdik, ne de bir anlam yüklendik.
Geçmiş zamanda başladık yazılmaya, şimdiki zamana yenildik.
Biz iki özne bir cümleye yetemedik.
ikimiz bir olup ta bir yükleme denk gelemedik.
Şimdi ayrı hikayelerin ayrı cümlelerinde, ayrı sevdaları taşıyoruz anlam diye.
Nesne acı, yüklem ayrılık.
Sen ihanete eş anlam, ben kendi cümlesinde kaybolmuş gizli özne....
[b][i]Ben Bir Kısrak Gibi GeLmişim Dünyaya ŞahLanıp Gitmek İçimde Var! [glow=red]HOŞÇAKAL!!![/i][/glow][/b]
size mi ait acaba?
şu kısmı çok hoşuma gitti "biz iki özne bir cümleye yetemedik."..
kişilerin kendilerinden kaynaklanan eksikliklerinin haricinde bir de aşkın eksik kalması gibi durumlar mevcut ya, belki aşkı suçlamalısınız.. aşktır ihanet eden çünkü. aşk bitmeden taraflardan biri gitse bile, kalbi kalır. ama bazı ilişkiler tam biter, orada suçlu iki taraf da değildir, aşktır. benim düşüncem..
[b]Kuşlar uçar diyar diyar el edemem beni almazlar diye..gurbet çürür güneşin kapanışında..beklediklerim kalır uçar uçurumlarda...[/b]
