ay allahım yalnız değilmişim çok sevindim yani ben ufakken annem bana derdi ki bizim sözümüzü dinlemezsen taş olursun. ben de buna baya bir inanmıştım.bir de o zaman cüneyt arkın ın bir filmi vardı.cüneyt arkın babaydı bu malkoçoğlu gibi bir filmdi(ya da oydu)oğlunu da düşmanları bulup yetiştirmişti.oğluyla karşı karşıya dövüşüyorlardı.oğlan tam babasını öldürecekken taş olmuştu.o filmin etkisiyle yıllarca her dediklerini saçma da olsa korkumdan yaptım ama sonra anladım ki taş olunmuyormuş cozuttuk tabi öğrendikten sonra.bir ay işkence çektirdim annemlere.onlar da bir daha beni kandırmadılar
hey garson;beni süpürmeden önce biraz ıslat yoksa toz kalkar.....
çocukken babaannemin eteklerinden birini giyer ağzımı yüzümü başörtüyle iyice sarar dışarı çıkar kapıyı çalardım ve Allah rızası için bi ekmek parası ablaa derdim töbe töbe bi manyakmışım ozamanlar da
radyonun hoparlöründeki küçük deliklere gözümü dayar, şarkı söyleyenleri görmeye çalışırdım..onun içindeler de ordan söylüyolar sanırdım.. hatta bunu bildikleri için ablamlar radyoda bi şarkı çaldığında yalandan "ay bunu kim söylüyodu yaa?unuttumm. Eda bi gidip baksana" derlerdi bende denyo gibi gidip bakardım deliklerden içeri... özlüyom ben çocukluğumu...
bende 5 yaşındayken annem bana Allah seni görüyo ama sen onu görmezsin demişti o sana gizli gizli bakıyo demişti baya bi zaman aptal gibi hep sağımı solumu gözlüyodum göreceğim, bana bakarken yakalayacağım diye çocuk aklı işte. bide televizyonun arkasına geçip reklamlardaki çikolataları alabilirim sanmıştım bi akşam herkes çok gülmüştü bana