ARKADASLAR ROMANLRINIZI DENEMELERİNİZİ HEPSİNİ BİR ARADA TOPARLIYALIM ...
ÖRENĞİN :BİR DENEMEYİ VEYA YAZDIĞINIZ BİR HİKAYENİN BİR BÖLÜMÜNÜ YAYINLAYIN VE BEĞENEN ARKADASLARDA LİNKTEN İNDİRSİN!!!!
BEN BASLIYORUM : ‘’’’ ARKA SIRALAR ‘’’’
Öğretmenlik hayatım boyunca hep karşılaştığım bir sorun olmustur bu .20 senedir öğretmendim.Bu 20 senenin 5 senesini bu okulda harcadım .Şimdi adını hatırlayamıyorum …Yıkılmıştır herhalde…Bir liseydi.Evet bir lise .Yaramaz öğrencilerle dolu bir lise.Ama çalışkanlarında hakkını yemeyelim şimdi.Çalışkan öğrenciler de vardı.Düzenli çalışkan öğrenciler...Yüzlerine baktığınızda ak pak tertemiz.Yeni yapılan bina gibi sapasağlam beyin yapıları.Onlarla konuşurken arkadaşcasına, kardeşcesine konuşursunuz.Ama her sınıf bir değil işte.
O sene 9.sınıfların A şubesinin sınıf öğretmeniydim.Hani A sınıfı diyorum.Çalışkan,zeki,
Lider öğrencilerle dolu olan sınıf .Hepimizin aklına bu gelirdi.Ama tarih olmus artık bu söz.Eski raflara kaldırılmış.Aradabir rast gelirse öyle kullanır eski öğretmenler. Bende kullanmıştım bu sözü.
Okulda çok öğrencinin bir arada bulunduğu bir seneydi.Daha biz 40-45’le uğramazken 64-65 diyordu müdürümüz.’’Ne yapacaksınız öğretmensiniz bu kutsal görevi üzerinize aldınız.Uğraşacaksınız elbette.’’deyince ‘’Pek kolay olmayacak müdür bey’’ dedim kendimi tutamayıp.’’Efendim’’ dedi müdür.Anlaşılan başkalarıyla uğraşırken beni duymamış olacak .Bende ‘’he?’’deyince sözün üzeri örtüldü.Okul günü gelince Lise 1 sınıf öğrencileri toplaşmışlar.Hepsinin içinde büyük heyacan.Kimi anneleriyle ,kimi babalarıyla ,kimi ise tanıdığı arkadaslarıyla toplaşmışlar bahçeye.Her neyse bunların o heyecanlarını ,koşuşturmalarını görünce ,helede bir şeyler yapabilme hevesleriyle buraya gelen birkaç öğrencinin konuşmalarından duyunca müdür beye söylediklerimi unutuverdim bir anda.Ama ne olursa olsun 64-65 diyorduk.İlk defa bu kadar öğrenciyle ders işleyecektik.’’Allah yardımcımız olsun’’ dedi meslektaşlarım.Hakikatten bir yığın çocuk vardı bahçede.Bende böyle düşünürken arkamdan:’’ Şunlara bak ne güzel ,birer çiçek gibiler ,çiçek tarlasındamıyız?’diye bir ses geldi .’’Ama ne olursa olsun üniversite yi kazanma şansları geçen seneye göre çok çok düşük.’’diye mırıldanıldı.Zil artık içeri girmeye çalıyordu.Derin bir nefes aldıktan sonra sınıfımın ilk dersine ben girdim
EMEĞE SAYGI LÜTFEN!!!
hikaye,roman ,deneme yazıları galerisi...!!
-
Affedilmeyen
- Best of TurkiyeForum
- Mesajlar: 5943
- Kayıt: 24-01-2006 01:40
- Konum: Konya
Ben link vermeyeceğim. Daha internette yayınlamadım çü
nkü.
İstiklâl Harbi (Yeniden)
...
Konya’da yedek subay olarak görev yapmakta olan Cengiz Durmuş, artık askerlikte son günlerini sayıyordu. Tam bir ay on gün sonra teskeresini alacaktı. Uzun zamandır göremediği 2 yaşındaki oğluna ve karısına artık ayrılmamak üzere kavuşacaktı. Hemen elini, yüzünü yıkadı, dişlerini fırçaladı, elbiselerini giyidi ve bu moralle yemekhaneye kahvaltısını yapmak için gitti.
O sabah yüzbaşı, yemekhanede bütün askerlere şöyle dedi:
“Arkadaşlar, bildiğiniz gibi Kıbrıs’a takviye birlikler gönderilmekte. Gönderilen birliklerin ne kadar Kıbrıs’ta kalacağı konusunda net bir bilgi yok. Ama net olan bir şey var, bu birlik de Kıbrıs’a takviye olarak gönderilecek. Bu şu demektir: Yakın zamanda teskeresine kavuşacak olanlar, bir süre beklemek zorunda kalacak. Ama unutmayın, bu bir vatan görevidir. Önemli olan milletimizin bekâsıdır ve siz bunu sağlamak üzere oraya gideceksiniz…”
Cengiz, böyle bir şeyi hiç beklemiyordu. Daha bir saat önce oğluna kavuşacağı günü hesaplarken, işler tersine dönmüştü. Beyninden vurulmuşa döndü ama birden toparladı kendini ve “Vatan borcu, namus borcudur.” dedi. Yemekten sonra eşini arayarak olanları anlattı. Bir süre görüşemeyebileceklerini, kendilerine çok iyi bakmalarını söyledi. Cengiz ağlamıyordu, ama eşinin bu duruma ne kadar üzüldüğü, hıçkırıklarından anlaşılıyordu. O sırada oğlunun telefonda tek tük “baba” deyişini duyunca, tutamadı kendini, gözlerinden öyle yaşlar boşaldı ki sanki yıllardır tutmuş da birden salmış gibi. Telefon sırasında olanlar Cengiz’in hâlini görünce dayanamadılar. İçlerinden de ağlayanlar oldu. Demek ki onlar da aynı durumdaydılar ve aynı sahneyi onlar da yaşayacaktı.
nkü.
İstiklâl Harbi (Yeniden)
...
Konya’da yedek subay olarak görev yapmakta olan Cengiz Durmuş, artık askerlikte son günlerini sayıyordu. Tam bir ay on gün sonra teskeresini alacaktı. Uzun zamandır göremediği 2 yaşındaki oğluna ve karısına artık ayrılmamak üzere kavuşacaktı. Hemen elini, yüzünü yıkadı, dişlerini fırçaladı, elbiselerini giyidi ve bu moralle yemekhaneye kahvaltısını yapmak için gitti.
O sabah yüzbaşı, yemekhanede bütün askerlere şöyle dedi:
“Arkadaşlar, bildiğiniz gibi Kıbrıs’a takviye birlikler gönderilmekte. Gönderilen birliklerin ne kadar Kıbrıs’ta kalacağı konusunda net bir bilgi yok. Ama net olan bir şey var, bu birlik de Kıbrıs’a takviye olarak gönderilecek. Bu şu demektir: Yakın zamanda teskeresine kavuşacak olanlar, bir süre beklemek zorunda kalacak. Ama unutmayın, bu bir vatan görevidir. Önemli olan milletimizin bekâsıdır ve siz bunu sağlamak üzere oraya gideceksiniz…”
Cengiz, böyle bir şeyi hiç beklemiyordu. Daha bir saat önce oğluna kavuşacağı günü hesaplarken, işler tersine dönmüştü. Beyninden vurulmuşa döndü ama birden toparladı kendini ve “Vatan borcu, namus borcudur.” dedi. Yemekten sonra eşini arayarak olanları anlattı. Bir süre görüşemeyebileceklerini, kendilerine çok iyi bakmalarını söyledi. Cengiz ağlamıyordu, ama eşinin bu duruma ne kadar üzüldüğü, hıçkırıklarından anlaşılıyordu. O sırada oğlunun telefonda tek tük “baba” deyişini duyunca, tutamadı kendini, gözlerinden öyle yaşlar boşaldı ki sanki yıllardır tutmuş da birden salmış gibi. Telefon sırasında olanlar Cengiz’in hâlini görünce dayanamadılar. İçlerinden de ağlayanlar oldu. Demek ki onlar da aynı durumdaydılar ve aynı sahneyi onlar da yaşayacaktı.
Başına bir silah daya ve duvarları beyninle boya.
GRİLAND 1.Kitap Pirlo'nun Trolü (İlk Bölüm Değil)Özetleme(Çok uzun da)
Griland Plazası'na artık sıcak bakanlar iyice çoğalmıştı.Güney sınırlarının İsportiklerden geri alınması bu plaza ile mümkün olacaktı.Tovel'e kurulan merkez üssü unutlmuş gitmişti.Abrakas Maykıl Kın bile arkadaşı Pirlo ona karşı çıksa da bunu kabul etmiş yüklü miktarda bağış yapmıştı.Zabini ve diğerleri bu plazayı birkaç yıl işlettikten sonra Crossland'a yerleşmeyi umuyordu.Dodruo ise "Kardeşim Eric öldü ailemi bırakıp gidemem zaten beni bulurlar hatta asarlar , onlar insan değil elf...Zabini de golemi bırakıp gitmek istemiyordu.
DEVAMI VE KİTABIN HEPSİ BELKİ BİR YIL SONRA BELKİ İKİ YIL SONRA BENİM TARAFIMDAN YAYINLANACAK...
Griland Plazası'na artık sıcak bakanlar iyice çoğalmıştı.Güney sınırlarının İsportiklerden geri alınması bu plaza ile mümkün olacaktı.Tovel'e kurulan merkez üssü unutlmuş gitmişti.Abrakas Maykıl Kın bile arkadaşı Pirlo ona karşı çıksa da bunu kabul etmiş yüklü miktarda bağış yapmıştı.Zabini ve diğerleri bu plazayı birkaç yıl işlettikten sonra Crossland'a yerleşmeyi umuyordu.Dodruo ise "Kardeşim Eric öldü ailemi bırakıp gidemem zaten beni bulurlar hatta asarlar , onlar insan değil elf...Zabini de golemi bırakıp gitmek istemiyordu.
DEVAMI VE KİTABIN HEPSİ BELKİ BİR YIL SONRA BELKİ İKİ YIL SONRA BENİM TARAFIMDAN YAYINLANACAK...
-
- Benzer Konular
- Cevaplar
- Görüntüleme
- Son mesaj
Kimler çevrimiçi
Bu forumu görüntüleyen kullanıcılar: Hiç bir kayıtlı kullanıcı yok ve 0 misafir