Yalınayak çocukluğumuzda kalmış seninle umutlarımız…
Kanatları kırık birer serçeyiz aynı dalı paylaşan,
Ama dalımız çürük,
Ağlıyoruz, ağacı yeşertmiyor gözyaşlarımız…
Bir gün iyileşirse kanatların
Bırakıp gitme beni bu çürük dalda lütfen
Eğer gidersen yağan yağmurlara rağmen
Yapayalnız bırakmaksa istediğin beni yağmurlarla
Gönlün konuşsun sen sus
Eğer dinlemeyeceksen yüreğinin sesini
Hemen git anılarımı bana bırakıp
Bana gel de deme,
Ardından nasıl gelirim?
Benim kanatlarım kırık…
Biliyorum ağlıyorsun içten içe
Ben senin gözkapaklarında kalmışım
Sakın açma gözlerini…
Kirpiklerinden akacak yaşlarla, yağmurlarda
Ağladığın duyulmaz bilirim
Açma gözlerini
Eğer açacak olursan
İşte o zaman ben ölürüm...
-MaNDaL (yani ben)-
Ayrıldı gönül yine bir tek eşinden
Bulmakta teselli batan akşam güneşinden
Alnımdaki hattı yaşımın matemi sanma
Her çizgi açıldı acı hicran ateşinden
İşsiz mühendisle yine yeniden