Onu deli divane sevmiş, aşkına inanmıştınız ama terk edildiniz... Yakıcı bir özlem, yıkıcı bir acı, karşı konulmaz bir görme arzusu, bastırılamayan öfke, sevgi... Peki, doğru yolda mısınız? "Sevmenin insana yakışır taraflarından birisi de; yitirdikten sonra bunun yasını tutabilmek, hatta doya doya ağlayabilmektir"
Dipteyim ve kendimi artık hiç sevmiyorum.. Şimdi şöyle Ege Denizi'nin herhangi bir kenarında, bir tahta iskemleye oturup; rüzgara karşı, anılara karşı, bir koca şişe birayı, dibine dek dikmeyi.. Yahut bu saatten sonra toprakta bir çiçek olmayı düşlemek bile avutamaz beni..
Bu gece bitmez,
bir sigara daha...