Son dört aydir bacagina çelik bag takan küçük çocuk, evinin ön kapisindan
içeri, kucaginda yeni aldigi köpek yavrusuyla girdi.
Köpegin kalçasinda bir kemik eksikti ve yavru yere birakildiginda ciddi biçimde topalliyordu.
Çocuk kendi durumundan ümitsizdi.
Ama yaninda yeni arkadasiyla umutlari canlanmis ve yepyeni bir çoskuyla dolmustu.
Ertesi gün çocuk ve annesi küçük köpege nasil yardim edebileceklerini ögrenmek için bir veterinere gittiler.
Veteriner, çocuga eger her sabah yavru köpegin bacagina masaj
yapar, sonra da onu en az iki kilometre yürütürse, o zaman kalçasindaki
kaslarin güçlenecegini, yavrunun artik aci çekmeyecegini ve daha az
topallayacagini anlatti.
Yavru köpegin yürürken rahatsizligini inleyerek ve havlayarak belli etmesine ve çocugun da kendi bacak bagindan aci ve
zorluk çekmesine karsin, programi iki ay sabirla sürdürdüler.
Üçüncü ay,
artik her sabah okuldan önce bes kilometre yürüyorlardi ve artik ikisi de
yürürken aci duymuyordu.
Bir Cumartesi sabahi çalismadan dönerken çalilarin arasindan önlerine bir kedi çikti ve köpegi korkuttu.
Tasmasindan kurtulan köpek hizla caddeye segirtti.
Hizla gelen bir kamyon köpege yaklasirken çocuk da caddeye firladi, köpegini yakalamak istedi ama yolun kenarina yuvarlandi.
Geç kalmisti.
Kamyon köpege çarpmisti köpegin agzindan kan geliyordu. Çocuk köpegine sarilmis aglarken kendi bacagindaki
bagin çikmis oldugunu gördü.
Kendisi için üzülecek zamani yoktu.
Hemen ayaga kalkti, köpegini kucagina aldi ve eve dogru yola koyuldu. Köpek küçük küçük havlayarak çocuga umut veriyor ve onun heyecan içinde elinden geldigince hizli kosmasina neden oluyordu.
Annesi onu ve aci çeken köpegini hemen hayvan hastanesine götürdü. Anne ogul merak içinde köpegin ameliyati atlatip atlatmadigini ögrenmek için beklerken çocuk, hem de çelik baglari gevsemisken simdi nasil olup da hizli hizli yürüyebildigini ve kosabildigini sordu.
Annesi söyle dedi: "Sende osteomiyelit vardi. Bu
bir kemik hastaligidir.
Bu hastalik bacagini zayiflatti ve sakat biraktı,
bu nedenle de topalliyor ve aci çekiyordun.
Bacagindaki çelik bag destek içindi.
Eger aciya ve saatlerce sürecek tedavilere dayanmaya razi
olsaydin, bu geçecekti.
Ilaçlara iyi cevap verdin, ama fizik tedaviye her zaman karsi koydun.
Baban ve ben ne yapacagimizi bilemiyorduk.
Doktorlar bize bacagini yitirmek üzere oldugunu söylediler.
Sonra eve köpek yavrusunu getirdin.
Sanki onun gereksinmelerini anliyor gibiydin, sen ona
yardim ederken aslinda büyümek ve güçlenmek için kendine yardim
ediyordun.
" Tam bu sirada ameliyathanenin kapisi agir agir açildi.
Veteriner yüzünde bir gülümsemeyle disari çikti. "Köpeginiz iyilesecek"
dedi. Çocuk insanin verirken, aslinda aldigini ögrendi.
Vermek almaktan daha kutsaldi..