ilkeler yüreğin acısında yada sevdasında yok olup gidiyor.her yıkımdan her ayrılıktan her öfkeden sonra yumruklarımızı sıkıp bir daha asla demezmiyiz,yaşlar süzülürken yanaklarımızdan..ama bir dahaki sefere kadardır aslalarımız..
ben ilkelerime sadık klamadım sevda yolunda kalanada helal olsun.
tükenmek ve tüketmek kolay değil,senn bende beni çoğaltırken....
Evrim teorisi bu olmalı. Uğruna ölümlere gidip gidip geldiğinden umut kesilince ne hissettiğini bir başkasının ya da daha da ileri, O'nun anlamasını beklemek kadar acı veren ne olabilir ki aşk ta. Yenilmiş, yıkılımış, üzülmüş.... Evet bunlardan sonra ne olabilir ne olamaz gibi bir kavşak kalmıyor. İnsan insan insan... Şaşırmıyorum artık.
hep direnmekmidir amaç.yada hep olmazlaramı yelken açmaktır...mutluluk ne yanında bu hayatın yaaa.o yana gitmek lazım artık....martıı,hep savaşmak için hep direnmek için gelmedik bu dünyaya,bazen silahlalarımızı ve zırhlarımızı bırakmak gerek,bunun farkındanısın.idealistlik her zaman mümkün değil,olmamalıda.
tükenmek ve tüketmek kolay değil,senn bende beni çoğaltırken....