ben her zaman sevginin herkesle paylaşılmasını düşünen biriyim...
eğer dersenki neden kendimi yorayım orda yalnış yaparsın sen bütün benliğinle kalbinle sevgini karşındakine ver bırak eğer doğru kişiyse sevginin değerini bilicektir zaten doğru kişi değilse dersin ki ben sevginin son damlasına kadar hepsini buna verdim ama o değerini bilmedi dersin çeker gidersin...
ben kendimden biliyorum karşımdaki doğru kişimi değilmi??
şuan ki düşüncem o benim hayatımın aşkı tek erkeği tabi zaman ne gösterir bilemem ben sevgimi kalbimi bütün benliğimle ona veriyorum o bu değerli şeyin kıymetini bilirse o ona kar kalır bilmezse de o onun insanlığını gösterir eksikliğini gösterir
sonunda verdiğim sevgi karşısında beni üzerse hiç tınlamam arkama bakmadan çeker giderim çünkü kaybeden ben değil o olmuştur...
hayır sana katılmıyorum melike kendimi yormam çünkü ben seversem sonuna severim kendimi bildim bileli hep sevdim sevildim ama sonunda acı da çektim yalnızda kaldım
yalnızlık derken kimsem olmadı ailem bile yanımda olmadı
ben doğru kişi olmadığına kanaat getirisem hemen ayrılır ve unutmaya çalışırım ama anlayamazsam sonunda şimdi olduğu gibi nefretle ve unutma isteğiyle kavrulurum
bende o kadar basit değil sevmeler yani kendimi ispatlamak değil amacım ama ben sevdim mi sonunu düşünmem o da beni seviyor der bağlanırım ha sonunda acılar gözyaşları vs.
olan olmuştur kaybeden odur diyemem ben ona sunduğum aşkın karşılığını alırım veremezse ayrılırım aynı bu olayda olduğu gibi
İster sonuna kadar sev onsuz hayat olmasın senin için o bunun farkında değilse boşa zaman harcarsın veya farkında ve umarsamıyorsa hç uğraşma. Karşılıklı sevmek saygı duyma birbirine karşı hoş görülü olmak bunlar aşkın temeli olsun zemin hazırlansın işte aşk hayatı o zaman başlıyor. uzun da sürmesin şartlar uygun olsun sorumluluktan anlayan bi sevgili olsun sonra nikah masasına otutturulsun..
İnsan baş gözüyle bakar, gönül gözüyle görür. ( imam' Gazali)