En Güzel Şiirler...

[flower78]

Bu köşe başına yağmurdan kaçtım
Bakma bana öyle camdan gizlice
Aklına gelmesin sana geldiğim
Çekip gideceğim yağmur dinince

Sana tek hatıram gölgem kalacak
Belkide gözünde yaşlar dolacak
Gönlünde hüzün birden solacak
Çekip gideceğim yağmur dinince

[reco]

SEVGİLİM,

YALAN SÖYLERSEM SANA,

KOPSUN VE MAHRUM KALSIN DİLİM

"SENİ SEVİYORUM"

DEMEK BAHTİYARLIĞINDAN..


SEVGİLİM,

YALAN YAZARSAM SANA,

KURUSUN VE MAHRUM KALSIN ELİM

OKŞAYABİLMEK SAADETİNDEN SENİ.


SEVGİLİM,

YALAN SÖYLERSEM SANA,

GÖZLERİM İKİ NADİM GÖZYAŞI GİBİ

AVUÇLARIMA AKSINLAR

VE......

GÖRMESİNLER SENİ BİR DAHA...


Nazım Hikmet RAN

[reco]

Ben Senden Önce Ölmek İsterim

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
Iyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni gorebilesin
Fedakarliğimi anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşiyorum yanında senin.
Sonra, sende ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacagız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
Içimden bir şey :
belki diyor.

NAZIM HİKMET RAN

[Nefertiti]

SEN BENİM SARHOŞLUĞUMSUN...


Sen benim sarhoşluğumsun...
Ne ayıldım,
ne ayılabilirim,
ne ayılmak isterim.

Başım ağır,
dizlerim parçalanmış
üstüm başım çamur içinde

Yanıp-sönen ışığına
düşe kalka giderim.

Nazım Hikmet RAN

[exm]

TAHİR İLE ZÜHRE

Tahir olmakta ayıp değil

Zühre olmakta

Hatta sevda yüzünden ölmekte ayıp değil

Bütün iş Tahir ile Zühre olabilmekte

yani yürekte....

Mesela bir barikatta döğüşerek

Mesela Kuzey Kutbunu keşfe giderken

Mesela denerken damarlarında bir serumu

ölmek ayıp olur mu?

Tahir olmak da ayıp değil

Zühre olmakta

Hatta sevda yüzünden ölmekte ayıp değil

Seversin dünyayı doludizgin

ama o bunun farkında değildir

ayrılmak istersen dünyadan

ama o senden ayrılacak

yani sen elmayı seviyorsun diye

elmanın da seni sevmesi şart mı

Yani Tahir'i Zühre sevmeseydi artık

Yahut hiç sevmeseydi

Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden

Tahir olmakta ayıp değil

Zühre olmakta
Hatta sevda yüzünden ölmekte ayıp değil.....

[kibele45]

Bir Çiçek

Bir çiçek duruyordu, orda, bir yerde,
Bir yanlışı düzeltircesine açmış;
Gelmiş ta ağzımın kenarında
Konuşur durur.

Bir gemi bembeyaz teniyle açıklarda,
Güverteleri uçtan uça orman;
Aldım çiçeğimi şurama bastım,
Bastım ki yalnızlığımmış.

Bir başına arşınlıyor bir adam mavi treni
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

Cemal Süreyya

[ilmurat]

Dostları olmalı insanın,
Aynen gemilerin limanlari gibi
Zaman zaman uğradığın
Yükünü boşalttığın
Dalgalar dininceye kadar beklediğin koynunda
Sonra açık denizlere uğurlamalı seni,
Geri döneceğin günü bekleme umuduyla
Bazen rüzgara o açmalı yelkenini
Yanağına konan bir öpücüğün coşkusuyla
Halatlarını çözmeli
Seni çok ama çok özlemeli
Dostları olmalı insanın,
Ermiş, bilge, hayatı ezbere okuyabilen
Düşünmediklerini düşündüren
Seni bir cambaz ipinde güvenle tutabilen
Gerektiginde senin için ateşi yutabilen
Yolunu ısıtan ustan olmalı,
Şekillendirmeyi öğretmeli hayatın çömleğini
Sana verebilmeli soğuk bir kış gününde Üzerindeki tek gömleğini.
Oğuzkan Bölükbaşı

[hellena]

oysa bir oyundu hepsi.

nasıl inandın öldüğüme.

seni bırakıp sonsuz

karanlığa daldığıma?

madem gittin, madem sen

beni bıraktın,

geliyorum peşinden.

eğer sonsuz bir karanlıksa

bizi bekleyen,

aşk aydınlatacaktır

yolumuzu....




Romeo ve Jülyet....... den alıntı...

[mutluluk]

San özlem duymak bile bir mükafat
Bir gün gelir görürsün onu
Bir gün gelir hoslanırsın
Bir gün gelir seversin
Bir gün gelir o da seni sever ve mutlu olursun
Bir gün gelir üzülürsün. Ya ölüm ya da ayrılık girer aranıza
Ama sen hep bir gün bir gün belki gelir diye beklersin ama ne yazık ki o seni çoktan unutmustur.
Sen unutma bir gün elbet gelecek bir gün elbet senin degerine varacak
Ne olur onu tekrar sevmeye çalıs onu affetmeye çalıs
Eger yapamıyorsan dönüp arkanı git
Sayet bir gün gelmezse o zaman sende unut gitsin
O nasıl seni unutuysa sende öyle yap
Çünkü kalbinin sesi sana unutmayı emrediyor…

[dejavu_]

Yaprak Dökümü

Ay ulur geceleri hep. Çağırır beni karanlıklara.
Yaban toprak taşıyamaz dağlı gövdemi benim.

Bulutlar sınırtaşları diker gök tarlasına. Kısalır samanyolu.
Azrail bir adım daha yaklaşır idamlıklara.

Susam tarlalarında yanık güneş tadı. Sonbahar
sürer tahta kızağını kış aylarından daha yukarı.

Atlılar iner kıyıya, yüzünde kar tuzu çobanlar,
gözlerinde yayla çiçeklerinin köklendiği dağ keçileri sonra.

Kızamığı sır gibi saklar köylü kızları: İkicanlı ve anaç
tavuskuşları gibi büyür göğüsleri bitlerini kırarlarken.

Yapkılarla örülen urgan: Yıldızlar, ayaz ve rüzgâr:
Kuş seslerini andırır yıldızların uzak kımıltıları.

Gemilerden sahillere yıkılan silah, kağnılara yüklenen
asker kaputları, fotinler, tabanca susturucuları.

(Tüm pencereleri açarım: Dökülür içeri cam kırıkları
kızıl alazlara bulanarak gecenin tâ derinliklerinden.)

Atılmış bir çapa. Yakamozlar. Nedensiz bir gelgit.

Ay ulur geceleri hep, saldırır kapalı kapılara
lâcivert gece taşıyamaz çiftçi gövdemi benim.

Sarı tüylerinin arasında başını gizlemeye çalışan bir it
gibi, Ölüm: Kuyruğunu dikip iner ıssız ovalara.

Hüseyin Ferhad