şiir işte baslığını unuttum

[CaGLa2]

Anlamın Şiiri

Yüksek bir dağın tepesinden umudun doğuşuna bakıyorum
çok parlak ama sonunda yok oluyor,
geceye yalnızlığımla beraber karışıyor ve yok oluyor,
tıpkı sonunda tükenecek ömrüm gibi,
hızlıca koşuyorum umuda doğru ama kalbim artık kaldırmıyor acıyı,
gitmek isterdim sonsuza kadar peşinden ama kalbim ömrüm yetmiyor,
ruhumsa sana tutsak kalmış ışığa uzak cennete uzak,
belki bir gün ben de görebilirim umutların doğduğu yeri,
her yok oluşta bir yıldız daha söner,
bense uzaklarda kendi parlaklığı bile yetmeyen bir yıldızım,
hiç görülmeyen ama var gücüyle parlamaya çalışan,
çevremi aydınlatıyım diye kendimin sonu olsa bile
ışık yorulsa bile ben ölene kadar parlamaya devam edeceğim,
bir koşsam sevgiye ve umuda o kaçıyor,
yakalamaya bin ömrüm yetmez biliyorum,
kalbim ve ruhumla kan ağlıyorum,
ne zamanı ne de mutluluğu geri getirebiliyorum,
boşa giden yıllar, harcanmış yıllar gözyaşlarımın içine gömülür
ve yağmur olur yağar ölü topraklara,
kim bilir? belki filizlerim yeşerir büyür umut olur
bir çınar ağacı kadar sağlam olur
ve umut ışık olur aydınlatır bir melek gibi bütün etrafı...