YOKSUN ARTIK
sesini uzaklardan duyuyorum şimdi
belkide bi daha hiç göremem seni
sadece rüyalarımla yetinirim
onları da unuturum gün gelince
bir zaman geçer yüzünü bile anımsayamaz olurum
hayal meyal canlanırsın donuk gözlerimde
yıldızlarla konuşurum öğrettiğin gibi
rüzgarı hissederim tenimde
kokunu getirir bana
bazende üşürüm sen yoksun ya yanımda
gözyaşlarımla dalgaların sesini dinlerim
deniz ve martılar sadece bizim şarkımızı söyler
ağlamaklı ve sessizce...
biliyorum sen yoksun şimdi
artık sesini duymayacak
kokunu hissetmeyeceğim
geç olsada hiçbirşeyin
senin kadar değerli olmadığını anladım
bundan sonra
ne akan gözyaşımı silecek
ne de ürkekleştiğim gecelerde
beni sakinleştirecek biri var...
resimlerinle avunuyorum boşluğunda
şu ana kadar hayata senin gözlerinle baktım hep
işte şimdi gözlerini kaybetmiş biri gibiyim
kalbimde atmıştı seninle
sürünüyorum yağmurlu bi gecede
ölümü bekleyen bi zavallı gibiyim...
kalbim ne kadar haykırsa da duymayacaksın sesini
anlamayacaksın
sensizliğin verdiği acıyı...
bir umut belki duyarsın diye
bekliyorum
ama nafile...
gidişin sildi yüzümdeki en güzel tebessümü
dalgaları değil sessizliği dinlemeyi öğretti bana
sadece hayalinle konuşuyorum artık
yinede huzur veriyor bana
kalbinin benimle olduğunu bilmek...
işte böyle sevgili
artık çok uzaklarda
bense üşüyorum karanlığında........