Bir ben var içimde, benden çok uzaklarda,
Bir ben var ,sanki kaybolmuş yorgun bakışlarda
Yalnızlık azrail misali her gün alıyor sanki canımı,
Salıyorum karanlık gecelere içimdeki tüm ahlarımı.
Cevabı olmayan sorular var avuçlarımda,
Bitmek tükenmek bilmeyen yakarışlarım.
Düşlerim hiç bilmediğim çıkmaz sokaklarda,
Kanadı kırık kuş misali can çekişiyor umutlarım.
Kırık bir saksıda solmuş gitmiş çiçeklerim,
Bir bir yıldızları sönmüş sarhoş gecelerim.
Bir ses, bir nefes arar durur avare hayallerim,
Unutumuş aşkı sevdayı, kilitli kalmış yüreğim.
İçimdeki sessiz çığlıklarım, yankılanırken odamın duvarlarında,
Yüzümde çiğ damlaları, yüreğimde hüznün sanak yağmurları var.
Gidiyorum beni bulmaya umudun ıslak yollarında yürüyorum,
Uzatıyorum ellerimi ruhu çalınmış bedenlerin arasına, korkuyorum
Söndürdüm ışıkları, perdeleri kapattım bir bir, gölgelerden kaçıyorum
Bir düğüm gibi kalıyor sözcüklerim dudaklarımda, anlatmak istiyorum;
Ama anlatamıyorum.....
Mustafa Hebip