Dengesini yitirmiş arzular
Sonra küheylan bakışlarında bir çocuk
Bir sınır çizgisi dar hudutlarda
Ateşin en harlısına atıp serseri bedenimi
Ve taşlara vurup gönlü …
Kurudu matem. …
Ve gülmeyecekse ömür alemde
… ölüm gel! ; yaşayamayacağım madem!
suskun karargahlarım var benim.
yüreğimin depreştiği sıratlar bu gaye
tıkanıklığım ve bana döner umutlar biçare
ki yansın ne varsa güzergahında sevdanın
ben Mecnun olamadım.
bugünde dokundu gidişin
ne ilki nede ne de son terk edişin
öylece bakakalıp ardından
ve kalıp başıboş caddelerimde yalnızlığımla
ey yürek!
gör ki sen çile kasabasının müdavimisin
ve özün toprak dön aslına.
Dün bahçede coşan çocuk
Dün; yarına koşan çocuk
Bak yıllar ıstırap ekti gönlüne.
Sustun! …
Dar geldi kainat yüreğine
Ve yağmur boşalırken dur duraksız göklerden
Sen; ölüm kustun!
Dengesiz arzular …
ve ateşler de yanan serseri bedenim
içimde bir çocuk can verdi ya
… ölmedim
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
03 Mayıs 2004 Pazartesi (21:55
