*Dr.Paul Ruskin, öğrencilerine psikoloji dersini okuturken bir olay
anlatıyor;
*-Hasta ne konuşuyor, nede söylenenleri anlıyor,
*-Bazen saatlerce anlaşılmaz şeyler geveliyor,
*-Zaman, yer yada kişi kavramı yok.
*-Yalnız, nasıl oluyorsa kendi adı söylendiğinde tepki veriyor.
*-Son 6 aydır onun yanındayım,ne görünüşü için çaba sarfediyor nede
bakımı yapılırken yardım ediyor,
*-Onu hep başkaları besliyor ve yıkayıp, giydiriyor.
*-Dişleri yok yiyeceklerin püre halinde verilmesi gerekiyor.
*-Gömleği salyalardan dolayı sürekli leke içinde.
*-Yürüyemiyor.
*-Uykusu düzensiz.
*-Gece yarısı uyanıp herkesi kaldırıyor.
*-Çoğu zaman mutlu ve sevecen, fakat bazen ortada sebep yokken
sinirleniyor, biri gelip onu yatıştırana kadar feryat figan bağırıyor.
*Bu olayı anlattıktan sonra, Ruskin öğrencilerine böyle
bir hastanın bakımını üstlenmeyi isteyip istemediklerini sorar.
*Öğrenciler bunu yapamayacaklarını söylerler.
*Ruskin, kendisinin bunu büyük bir zevkle ve istekle yaptığını ve zamanı
geldiğinde mutlaka onlarında yapması gerektiğini söyleyince
öğrenciler hayrete düşerler.
*Daha sonra Ruskin bahsettiği hastanın fotoğrafını dolaştırmaya başlar.
*Fotoğraftaki kişi, doktorun altı aylık küçük kızıdır.....