Bugün Bodrumdayım. Sensizliği kutlamak için geldim. Aşkın rüzgarlarının estiği mavilikler üzerinde, hayalin değil, benim beyaz gömleğim uçuşuyor. Ara sıra koklamak için bende kalan bir tutam saçını denize attım. Bİr aşkın küllerini attım sanki. Şarkılarım üşüdü ve ağladı. Ben ağlamadım.
Şimdi sen ağlıyorsundur belki. Sana uzun bekleyişler bıraktım. Bir daha açılmayacak kapılar. Duvarlardaki bütün resimleri indirebilirsin. Direnişini uzatma. Bütün denizler birleşse, biz bier daha birleşemeyiz
Yıktığın sevgini altında kaldım. Oysa hep üste çıkardım. Hep haklı çıkardım kavgalarımızda. Kaybedince değeri artarmış sevdanın. Kendinle yarışırken kendine yenildin.
Sana güzel anılar bıraktım. Sana acılar da bırakıyorum elimde değil...
Şuna emin ol ki boşuna çalacak telefonlar. Ben değilim boşuna umutlanma.
Benim için külkedisiydin, şimdi bir sokak kedisi bile değilsin. Çünkü sokak kedilerini naısl sevdiğimi bilirsin. Kalbim onlara her zaman açık, sana değil.
Ben Bodrumdayım. Rüzgarların sensiz estiği ve baa huzur verdiği Bodrumda. Sensizliğinde bir tadı varmış. Hiç rahatsız etme beni. Güneşin batışında ve doğuşunda muhteşem bir huzur var artık...
Sen yoksun ve olmayacaksın...
Bundan böyle rüzgarların sürüklediği yerde ancak kuru yaprakları bulabilirsin. Beni değil.
Bu defaki gidişim dönmek için değildi. Eminim beni anlıyorsundur.
Kendine iyi bak...
Çünkü buna ihtiyacım var...