Tuzlu Kahve Sever misiniz?

[GRaPHeR]

Delikanlı kıza aşık olmuştu. Kızı kahve içmeye davet etti. Kız tam
bir kibarlık gösterisi yaparak kabul etti ve hemen köşedeki şirin
kafeye oturdular. Delikanlı öyle heyecanlıydı ki, kalbinin
çarpmasından konuşamıyordu. Onun bu hali kızın da huzurunu
kaçırdı. "Ben artık gideyim" demeye hazırlanırken, delikanlı
birden garsonu çağırdı. "Bana biraz tuz getirir misiniz"
dedi.."Kahveme koymak için." Yan masalardan bile şaşkın yüzler
delikanlıya baktı. Kahveye tuz! Delikanlı kıpkırmızı oldu
utançtan, ama tuzu kahvesine döktü ve içmeye başladı. Kız, merakla
"Garip bir ağız tadınız var" dedi. Delikanlı anlattı: "Çocukken
deniz kenarında yaşardık. Hep deniz kenarında ve denizde oynardım.
Denizin tuzlu suyunun tadı ağzımdan hiç eksilmedi. Bu tatla
büyüdüm ben.. Bu tadı çok sevdim. Kahveme tuz koymam bundan. Ne zaman o tuzlu tadı dilimde hissetsem, çocukluğumu, deniz
kenarındaki evimizi ve mutlu ailemi hatırlıyorum.Annemle
babam hala o deniz kenarında oturuyorlar.Onları ve evimi öyle özlüyorum
ki.." Bunları söylerken gözleri nemlenmişti delikanlının. Kız
dinlediklerinden çok duygulanmıştı. İçini bu kadar samimi döken,
evini, ailesini bu kadar özleyen bir adam, evi, aileyi seven biri
olmalıydı. Evini düşünen, evini arayan, evini sakınan biri.. Ev
duyusu olan biri. Kız da konuşmaya başladı. Onun da evi
uzaklardaydı. Çocukluğu gibi.. O da ailesini anlattı. Çok şirin
bir sohbet olmuştu.. Tatlı ve sıcak. Ve de bu sohbet öykümüzün
harikulade güzel başlangıcı olmuştu tabii.. Buluşmaya devam
ettiler ve her güzel öyküde olduğu gibi, prenses, prensle evlendi.
Ve de sonuna kadar çok mutlu yaşadılar. Prenses ne zaman kahve
yapsa prensine içine bir kaşık tuz koydu, hayat boyu.. Onun böyle
sevdiğini biliyordu çünkü.. 40 yıl sonra, adam dünyaya veda etti.
"Ölümümden sonra aç" diye bir mektup bırakmıştı sevgili karısına..
Söyle diyordu, satırlarında. "Sevgilim, bir tanem. Lütfen beni
affet. Bütün hayatımızı bir yalan üzerine kurduğum için beni
affet. Sana hayatımda bir tek kere yalan söyledim.. Tuzlu
kahvede.. İlk buluştuğumuz günü hatırlıyor musun?.Öyle heyecanlı
ve gergindim ki, şeker diyecekken 'tuz' çıktı ağzımdan. Sen ve
herkes bana bakarken, değiştirmeye o kadar utandım ki, yalanla
devam ettim. Bu yalanın bizim ilişkimizin temeli olacağı hiç
aklıma gelmemişti. Sana gerçeği anlatmayı defalarca düşündüm. Ama her defasında korkudan
vazgeçtim. Şimdi ölüyorum ve artık korkmam
için hiçbir sebep yok.. İşte gerçek.. Ben tuzlu kahve sevmem. O
garip ve rezil bir tat.. Ama seni tanıdığım andan itibaren bu
rezil kahveyi içtim. Hem de zerre pişmanlık duymadan. Seninle
olmak hayatımın en büyük mutluluğu idi ve ben bu mutluluğu tuzlu
kahveye borçluydum. Dünyaya bir daha gelsem, her şeyi yeniden
yaşamak, seni yeniden tanımak ve bütün hayatımı yeniden seninle
geçirmek isterim, ikinci bir hayat boyu daha tuzlu kahve içmek
zorunda kalsam da.."Yaşlı kadının gözyaşları mektubu sırılsıklam
ıslattı. Lafı açıldığında bir gün biri, kadına "tuzlu kahve nasıl
bir şey" diye soracak oldu. Gözleri nemlendi kadının. "çok
tatlı!.." dedi..

[tush]

Çok güzelmiş, çok sağol..