Artık gururumu dinlemeden, sesleniyorum sana. Sesim çıkmıyor. Yalnızca kalemim yazıyor...
Biliyorum kalemler, kağıtlar tükensede olmayacak bu sevda... Ama sen anlamasanda, sen beni hiçe saysan da ben direniyorum. Bir yandan da tükeniyorum.
Öyle bir tükeniş ki bu, benden bir çok şeyi götürmesine rağmen, senden vazgeçiremiyor.
Böyle körkütük aşık olup, karşılık bulamamak öylesine acı ki... Öylesine derin yaralar açıyor ki yüreğimde... Benim her gece, hatta her an yüreğim ağlıyor. Senin hiç yüreğin ağladı mı? Ağlarken yüreğinden bütün vücuduna yayılan, her süzülüşünde içini parçalayan o yürek yaşını hissettin mi sen? Ben hissettim sevdiğim. Her damlayı, tek tek süzülüşünü hissettim.
Hasretin sonu hiç bildiğim gibi değilmiş... Çok farklıymış... İnsanı yıkarmış, tüketirmiş. Sayende karanlık düşlere daldım. Bir türlü kurtulamadığım düşler... Korkuyorum... Yalnızım... Sensizim... Sana ihtiyacım var. Ne istedim ben senden? Yine benim olmanı, yine elini tutmayı, yine dudaklarının o sıcak dokunuşunu istedim. Yine benim olmanı istedim... Yine beraber olmayı... Ve beni terketmemeni, yanımda olmanı istedim...
Acı çektiriyosun... Seni düşünmekten o kadar yorgun düştüm ki... Senin yokluğun o kadar koyuyor ki... Çok yalnızım... Sensizlik kabus gibi... Gözümü açmaktan korkuyorum. Senin olmadığını bildiğim sabahlarda uyanmaktan korkuyorum. Çünkü yine sensiz bir gün başlayacak.
Yine herşey seni hatırlatacak... Yine ellerim bomboş... Yine yüreğim firarda olacak... Yine sensiz kalıcam... Sana bakıcam uzaktan. Başkalarının her şeyi paylaştığı canımın gün gelecek belki yanına bile yaklaşamayacağım. Şimdi okulda da yoksun. Senin varlığını bildiğim için koşa koşa gittiğim bu okula gitmek için bir sebep bulsaydın bari...
Seni seviyorum..
Ama sen bunu bildiğin halde bir kez olsun, bir kez olsun düştüğüm yangınlardan kurtarma he mi!... Buradayım yanıyorum... Etimle kemiğimle, herşeyimle, seninle...
Bir yanardağın orta yerindeyim.
Durmadan yanıyorum. Tenim yanıyor, yüreğim yanıyor, içim yanıyor... Gecenin kaçı bilmiyorum, yani takvimin, yani zamanın kaçı gösterdiğini bilmiyorum. Sensiz zamanın ne önemi varki.. Ben seninle varım.
Senden sonra bu okulun hiçbir anına, hiçbir yerine alışamıyacağım. Veba gelecek bu okula, hastalık bulaşacak. Hiç kimse gelmeyecek senin gibi...
Ve, ben ve gözlerim yürüdüğün tüm yollarda gidişini arayacak... Arayacak ; ama hüsranla son bulacak bakışlarım, arayışlarım.. Kahretsin, oysa ben, ben böyle olsun istememiştim. Ben gözyaşlarıma teslim etmemiştim şu kırılası yüreğimi. Hani belki ararsın diye telefonla yatar oldum.
Aramayacağını bildiğim halde... Zaten senden sonra hep anlamsız şeylerden medet umar oldum. Bu da onlardan biriydi yalnızca...
Belki de her şey yanlış zaman, belki de bunlar hep aldatmaca. Ama ben her günümü intihar kıvamında geçirirken zamanın yanlış, bunların aldatmaca olmasının ne önemi var?
Sen yoksun artık...
(Alıntı)
Başkaları gitmiş olur, gidince;
Bir sen yakınsın, uzakta kalınca..
Böyle körkütük aşık olup, karşılık bulamamak öylesine acı ki... Öylesine derin yaralar açıyor ki yüreğimde... Benim her gece, hatta her an yüreğim ağlıyor. Senin hiç yüreğin ağladı mı? Ağlarken yüreğinden bütün vücuduna yayılan, her süzülüşünde içini parçalayan o yürek yaşını hissettin mi sen? Ben hissettim sevdiğim. Her damlayı, tek tek süzülüşünü hissettim.
Böyle körkütük aşık olup, karşılık bulamamak öylesine acı ki... Öylesine derin yaralar açıyor ki yüreğimde... Benim her gece, hatta her an yüreğim ağlıyor. Senin hiç yüreğin ağladı mı? Ağlarken yüreğinden bütün vücuduna yayılan, her süzülüşünde içini parçalayan o yürek yaşını hissettin mi sen? Ben hissettim sevdiğim. Her damlayı, tek tek süzülüşünü hissettim.
Hasretin sonu hiç bildiğim gibi değilmiş... Çok farklıymış... İnsanı yıkarmış, tüketirmiş. Sayende karanlık düşlere daldım. Bir türlü kurtulamadığım düşler... Korkuyorum... Yalnızım... Sensizim... Sana ihtiyacım var. Ne istedim ben senden? Yine benim olmanı, yine elini tutmayı, yine dudaklarının o sıcak dokunuşunu istedim. Yine benim olmanı istedim... Yine beraber olmayı... Ve beni terketmemeni, yanımda olmanı istedim...
Acı çektiriyosun... Seni düşünmekten o kadar yorgun düştüm ki... Senin yokluğun o kadar koyuyor ki... Çok yalnızım... Sensizlik kabus gibi... Gözümü açmaktan korkuyorum. Senin olmadığını bildiğim sabahlarda uyanmaktan korkuyorum. Çünkü yine sensiz bir gün başlayacak.
