Sessiz geceler benim için sığınılan bir liman sanki. Kendimi bulup bulup kaybettiğim karanlıkta, şöyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor. Düşünüyorum da bu güne kadar hep; gibi yazmışım, gibi okumuşum, gibi söylemişim ve en önemlisi; gibi sevmişim...
hayatın her konusu üzerinde gece vakti düşünmek çok yararlı bence.gece olunca akıl ve gönül,gündüze göre kat kat daha iyi çalışıyor....sevgi konusuna gelince...bu dünyada " sevmek " kimseye fayda sağlamamıştır.tabi ben burada sevgiyi değil de nefreti kin tutmayı intikamı ve maddiyatçılığı tercih etmek gerek demiyorum....sevmek,bağımlılıktır.sevmek,özgürlükten vazgeçmektir.insan duygusal bakımdan kendi kendisine yeterli olmayı öğrenmeli,hem bu çok zor da değil zaten.hem şu da önemli : sevgi söz konusu olduğunda,aklımıza hep diğer insanlar geliyor,bu yanlış.hayvanları ve diğer tabiat güzelliklerini sevmek,insanları sevmek gibi tehlikeli değil,yani hayal kırıklığı ile noktalanmıyor.