İflahı kesilmek,
Zifiri tükenmek bilmez bir karanlığa
Gark eyliyor sevda ömrümü.
Ne kadar bivefa kesilmiş günler
Ve ne kadar yok imiş maşuk olan…
Son demimde,
En beter gürzünü indiriyor yüreğe kesikler atan.
Tüken ne olursun ey zaman,
Tüken!
Payelerimizi aldık biz,
Bu sevda dedikleri cellattan.
*alıntı
Başkaları gitmiş olur, gidince;
Bir sen yakınsın, uzakta kalınca..
