Bu ay aldığım "Ceptest" dergisinde okuduğum ve tekrar aklıma gelen bir durum ...
Hiç düşündünüz mü cep telefonumuz olmadan önceki hayatınızı?
Çok değil belki 10 sene önce böyle bir alet hayatımızda değildi. Birisiyle buluşmadan önce ev telefonundan haberleşiyordunuz, yolda herhangi bir aksilik olduğu durumda ancak ona ulaşabilirseniz hesap verebiliyordunuz. Ne bileyim asansörde kalsam nasıl birilerine ulaşabilirim diye belki korkuyordunuz. Gittiğiniz bir yerin yolunu bulamayınca geri dönmeyi tercih ediyordunuz. Kapı zili çalmassa gireceğiniz yere nasıl giririm diye kara kara düşünüyordunuz belkide.
Ama bu durum o zaman sizi pek rahatsız etmiyordu. Yalnızlığımızın belkide özgürlüğümüzün pek farkında değildik.
Şimdi birgün yada bugün cep telefonunuzu yanınıza almadan dışarı çıkmayı deneyin eğer başarabilirseniz, insanların arasında kendizi çok farklı hissedeceksiniz, bir an için korkabilirsiniz kim bilir belki çığlık atmak gelecektir içinizden. Bu yalnızlığımızın bir çığlığımı yoksa.
Yalnız bir masada oturmak zorunda kalan yalnız bir yerlerde dikilmek zorunda kalan insanlarda kendi gözlemlediğim bir şey insanların belli bir süre sonra cep telefonuna sarılması, kendimde bunu yaptığımı farkettim.
Herşeye rağmen birdaha onsuz günlere dönmemek ümidiyle, teknolojiye çok daha az bağımlı yaşayabileceğimiz nice günlere ...
gerçekten bende çok merak ediyorum cep telefonu yokken nasıldı diye.. ben o zamanlar çok küçük olduğum için ihtiyaç duymuyordum tabi tam zamanında çıktı şu cep telefonu cep telefonu yokken birisiyle buluşacağız diyelim o gelemiyor işi çıktı, tabi haber de veremiyor orada kaç saat bekliyoruz cep telefonu olmadığı için.. zor
bundan 10 sene önce 7 yaşındaydım.ihtiyacım falan yoktu. anca ben okumayı sökmeye çalışıyordum.sokakta seksek,yakantop oynuyordum yaşca büyükler napardı bilmem. herhaLde ev telefonları aracılığyla olurdu bu işler..
[i]*Her yeni başlayan macera
Heyecan dolu çilek kokar.. ;) [/i]
hehe aslında evet çok ilginç. O yaşlarda bende her yaşıtım gibi okuluma gider, bisiklet falan sürerdim Böyle bir ihtiyacım yoktu o zamanlar ama ShepneM'in de söylediği gibi tam zamanında çıktı cep telefonları
Ya elbet cep telefonları hayatımızı kolaylaştırdı ama yine de onsuz hayat daha güzeldi diye düşünüyorum.
Mesela,herkesin bana istediği an ulaşabilme lüksü olmamalı. Telefon cayır cayır çalarken ve orda arayanın ismi görünürken kaçımız gönül rahatlığıyla"canım telefona bakmak istemiyor" diyebiliyor ki? Hadi farz edelim duymadık arandığımızı ama sonra kolay mı o arayana geri dönmemek? Hele bir de telefonu kapadık mı vay halimize? Merak merak üstüne. Eskiden sabah çıkar akşam gelirdim eve ve onca saat beni görmedikleri için kimse meraktan ölmezdi .Ama şimdi telefon kapandıysa eyvah eyvah!!!
Teknoloji; kolaylığının yanında özgürlüğümüzü kısıtlayam bir gelişme diye düşünüyorum.
ama arayan kişi gözüktüğünde telefona cevap vermemek daha kolay istemediğimiz biri aradığında.. ben kim olduğunu görmesem mutlaka bakarım telefona çok merak ederim çünkü kimin aradığını. ve istemediğim biri bile olsa konuşmak zorunda kalırdım.. o da kötü ya
Ben zoru başardım ve cep telefonumu kullanmama kararı aldım! Öyle bir rahatladım ki kontör derdi yok, mesaj atana cevap derdi, çaldıranı çaldırma derdi de yok! Annemin "Nerde kaldın, gel artık eve" demesi yok. İşte özgürlük budur