Bir Japon, Istanbul'da gecirdigi bir haftanin sonunda fikri soruldugunda $unlari soyluyor:
Turkler'in evine gittiginizde, tanimasalar da buyur ediyorlar. Siz oturmadan kimse oturmuyor. Siz sofraya gecmeden kimse gecmiyor. En iyi yere sizi oturtuyorlar. Siz yemege ba$lamadan kimse ba$lamiyor. Zorla her yemekten tattiriyorlar. Siz kalkmadan kimse, evin cocugu bile sofradan kalkmiyor. Cay, kahve, meyve, ikram bitmiyor. Herkes sizi rahat ettirmek icin ugra$iyor. Kumandayi elinize veriyorlar. Sirtiniza, altiniza yastik konuyor. Yorgunluktan ölseler bile siz kalkmadan kimse gidip yatmiyor. Gitmeye yeltendiginizde bu kez birakmiyorlar. Yataklarini veriyorlar, kendileri kanepede, koltukta yatiyor.
Sonra evden cikiyorsunuz ayni adamlar 180 derece degi$iveriyor. Herkes arabasini ustunuze suruyor. Arabanin burnunu cikarmazsaniz kimse yol vermiyor. Kornalar, kufurler. $erit degistirmek bile mumkun degil. Yayaysaniz i$ik olmayan bir gecitten mumkunu yok gecemezsiniz.
Evde oyle, arabada boyle, nasil oluyor? Bu i$i cozemedim.
[scroll][color=brown][b]G İ T T İ M[/b][/color][/scroll]