Yalnızlığın anlaşıldığı anlar

[Eternity]

öyle bir an gelir ki; yalnızlık canlanıverir. o an bir başınıza olduğunuzu anlarsınız, yalnızlığı yaşarsınız. örneğin; aynalarla dost olmak ya da sırtınızdaki sivilceyi sıkacak birisinin yanınızda olmadığını fark etmek gibi.

öyle bir an oluyor ki; 'yalnızlığı anlıyorum ve yaşıyorum' dediğiniz zamanlar nelerdir?

[Eternity]

uyumakla uyuyamamak arasında savaştığım, gecenin gündüze dönmesini yorgun bir halde bekler olduğum şu an.

[vişne]

toplu resimlerde bile vesikalık durduğum an...

[Eternity]

aklımdaki tüm soruların cevaplarını kendim bulmaya çalıştığım an.

[DiLeMmA]

Tek bir şarkıya takılı kaldığım , şu an ...

[vişne]

söylediklerimin boş bakışlarla onaylandığı ama aslında hiç de anlaşılmadığımı farkettiğim an

[Eternity]

işleri düştüğü zaman konuşmayı marifet sananları gördüğüm an.

[enougH]

Ağlarken gözyaşını silmesini beklediğin an;ama gözyaşını silecek birinin olmaması...

[Muystafa]

Hastalandığım zaman bir bardak su verenim olmadığında anlıyorum ne kadar yalnız olduğumu, ne kadar doğrucu olduğumu ve yemin ediyorum kendi kendime doğruları söylemiyeceğim diye çünkü insan insana muhtaçmış

[murtiss]

yanan sobanin citirtisindan baska bir ses duymadigimda.