Her gün bir Hadis-i Şerif

[commando]

Cennette büyük bir köşk vardır. İsmi ferah evidir.Buraya ancak çocukları sevindirenler girer.
Hadis-i Şerif (ibn-i Addy).

[commando]

“Her kim (kimseden bir şey istemeden) iffetli (kendi kendine yeterli bir geçimle) yaşamak isterse, Allah onu iffetli yaşamakta başarılı kılar. Her kim de sabretmeye çalışırsa, Allah onu da sabırlı kılar. Hiç kimseye sabırdan daha hayırlı ve geniş bir nimet verilmemiştir.”
(Buhari - 1496; Müslim - 1053)

Hadis-i şerifte, ayağını yorganına göre uzatıp, kimseye muhtaç olmadan, kimseden hiçbir şey istemeden, kendi gelir ve imkanı ile iffet içinde yaşamanın faziletine işaret vardır. Hayatın sıkıntı ve zorlukları karşısında da, insana verilen en büyük silah, sabır duygusudur. Sabretmeyi esas alana Allah sabır gücü verir.

[commando]

Zirr bin Hubeyş’ten: Bir bedevi Allah Resûlüne: – Bir milleti seven, fakat henüz içlerine girmemiş olan bir kimse hakkında ne dersin? diye sormuştu. Allah Resûlü: – Kıyamet günü, kişi sevdiği ile beraber olacak, buyurdu. (Tirmizi - 3529)

Bu hadiste, insan, yapamasa bile, hayır ve fazilet sahiplerini sevmeye, onlara benzemeye özendirilmektedir. Kişi madem sevdikleri ile beraber olacaktır, öyleyse hep iyileri ve iyilikleri sevmeye çalışmalıdır. Kıyamet günü kötü amel ve ahlak sahiplerinin yanında olmaktan, onları sever ve benimser pozisyonda bulunmaktan Allah’a sığınmalıdır.

[Sonsuz_Nur]

Ebu Cuheyfe (radıyallahu anh) anlatıyor:

Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) Selman'la Ebu'd-Derda (radıyallahu anhüma)'yı kardeşlemişti. Selman bir defasında Ebu'd-Derdâ'yı ziyaret etti. Evde, Ebu'd-Derdâ'nın hanımını düşük bir kıyafet içinde buldu. "Bu halin ne?" diye sordu, kadın: "Kardeşiniz, Ebu'd-Derdâ'nın dünya ile alakası kalmadı" diye açıkladı.Ebu'd-Derda geldi ve Selman (radıyallahu anh)'a yemek getirerek: "Buyur, ye!" dedi ve ilave etti: "Ben orucum!". Selman: "Hayır sen yemezsen ben de yemem" dedi. Beraber yediler. Akşam olunca Ebu'd-Derdâ (Selman'dan gece namazı için müsaade istediyse de, Selman: "Uyu" dedi. Beraber uyudular. Bir müddet sonra Ebu'd-Derda namaza kalkmak istedi. Selman tekrar: "Uyu!" dedi. Uyudular. Gecenin sonuna doğru Selman "Şimdi kalk!" dedi. Kalkıp beraber namaz kıldılar. Sonra Selman şu nasihatta bulundu: "Senin üzerinde Rabbinin hakkı var, nefsinin hakkı var, ehlinin de hakkı var. Her hak sâhibine hakkını ver." Ertesi gün Ebu'd-Derdâ, durumu Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm)'e anlattı. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) "Selman doğru söylemiş" buyurdu.


Buhârî, Edeb 86, Savm 51, Teheccüd 15; Tirmizî, Zühd 64 (2415).

[commando]

Üsame bin Zeyd bin Harise’den: “Aldığı şey de verdiği şey de Allah’ın (mülkü) dür. Her bir şeyin, onun katında belli bir yaşam süresi (eceli) vardır. O halde sabırlı ol. Ve sevabını Allah’tan bekle...” (Buhari - 1284; Müslim - 923)

Varolan herşey, Allah’ın mülküdür. Bir şeyi vermek de almak ta Allah’ın hüküm ve takdiri iledir. Allah, yarattığı her şeye bir ecel, verdiği her şeye bir geri alma süresi belirlemiştir. Bu sebeple insan kendine verilene razı ve memnun olduğu gibi, alınana da sabırlı ve soğukkanlı olmalıdır. Çünkü verilen her ey emanettir. Bir gün geri alınacağı bilinmelidir. Sahibi mülkünü teslim almaktadır. Kula düşen, sabırlı olmak, sabırdan dolayı Allah’tan sevap beklemektir.

[commando]

Hz. Aişe’den: “Salgın bir hastalığa (tauna) yakalanıp da, hastalığın olduğu şehirde (karantinada) sabrederek ve Allah’tan sevap umarak bekleyen ve kendisine isabet eden derdin, Rabbinin bir takdiri olduğunun bilincinde olan her kula; Allah, şehit olmuş kadar mükafat yazar.”
(Buhari - 5734)

İnsanın ölümüne yolaçan her hastalığın, insana şehitlik derecesini kazandırması mümkündür. Bunun için hastalığa yakalanan kulun: – Sabretmesi, – Hastalığına karşılık Allah’tan sevap umması, – Başına gelen dert ve musibetin Allah’ın bir takdiri olduğunun bilincinde olması, şarttır.

[Eva]

397. İbni Mes'ud radıyallahu anh dedi ki :

Bize, doğru söyleyen, doğruluğu tasdik ve kabul edilmiş olan Resülullah sallallahu aleyhi ve sellem haber verdi ve şöyle buyurdu :

"Sizden birinizin yaratılışının başlangıcı, annesinin karnında kırk günde derlenir toplanır. Sonra ikinci kırk günlük süre içinde pıhtı haline döner. Sonra da bir o kadar zaman içinde bir parça et olur. Daha sonra Allah bir melek gönderir ve melek, ona ruh üfler. Bu melek dört şeyle; anne rahmindeki canlının rızkını, ecelini, amelini, iyi biri mi, yoksa kötü biri mi olacağını yazmakla emrolunur."

[commando]

Üsâme İbni Zeyd radıyallahu anhümâ’dan rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Kendisine iyilik edilen bir kimse o iyiliği yapana, cezâkellâhü hayran(Allah seni hayırla mükâfatlandırsın) derse, ona en iyi şekilde teşekkür etmiş olur.” Tirmizî, Birr 87

[commando]

Câbir radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Kendinize beddua etmeyiniz; çocuklarınıza beddua etmeyiniz; mallarınıza da beddua etmeyiniz. Dileklerin kabul edildiği zamana denk gelir de Allah bedduanızı kabul ediverir.”

Müslim, Zühd 74. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Vitir 27

Hadisten Öğrendiklerimiz

1. İnsan kendine, yakınlarına, hatta başkalarına veya hayvanlara ve diğer varlıklara beddua etmemelidir.

2. Böylesi mânasız temenniler, duaların kabul edildiği zamana denk düşerek gerçekleşebilir.

3. Müslümanlar ağızlarını güzel sözlere ve hayır dualara alıştırmalı, sakıncalı sözleri kesinlikle kullanmamalıdır.

[commando]

Hz. Cabir’den: “Her kul, ölmüş olduğu hal üzere diriltilecektir.” (Müslim/Cennet 83)

Dünya hayatı bir imtihan meydanıdır. Kulun iyi veya kötü nasıl bir hayat yaşayacağının, denenme yeridir. İnsan için önemli olan, bu imtihan süresini tamamlayıp bu dünyadan ayrılırken iman ve güzel amel sahibi olarak âhirete göçmek, hayat imtihanını yüzünün akıyla verip kazananlardan olmaktır. Hadisin ifadesine göre, kul son nefesini nasıl bir inanç ve duygu içinde verirse, âhirette o hal içinde diriltilecektir. Bu durumda kulun âhiretteki durumunu belirleyici faktör bu dünyadaki yaşayışı ve son nefesindeki inancı olmaktadır. Resulullah.org