ben çocukken biraz safmışım herhalde....çok garip şeyler düşünürmüşüm bir iki örnek vermek istiyorum;
mesela ben sadece babamla evleneceğim sanıyordum.bütün kız çocuklarının babalarıyla erkek çocukların da anneleriyle evlendiğni , onların hiç yaşlanmadığını düşünürdüm...
bir de annem bana sürekli allahın çok büyük olduğunu,bu dünyadaki en büyük varlığın o olduğunu söylerdi,bendeki de çocuk aklı işte,evin penceresinden bakınca karşıda büyük bir su deposu vardı,iki sene onu allah sandım ve yanından geçemedim...baka baka dualar ettim.en sonunda anneme söyledim,anne ben çok korkuyorum yanından geçsem bir şey yapar mı diye annem de söyledi bana nasıl bir şey olduğunu
benim böyle anılarım var...sizde neler var ?
hey garson;beni süpürmeden önce biraz ıslat yoksa toz kalkar.....
CaDaLoZJuK yazdı:
evin penceresinden bakınca karşıda büyük bir su deposu vardı,iki sene onu allah sandım ve yanından geçemedim...baka baka dualar ettim.
Onu babaannem de yapar.Kur'an yazısı zannederdi her arapça yazıyı.Hatta ben de karpuz çekirdeklerinde tek tek Allah yazısı arardım. Böyle bi çekirdeği caminin duvarındaki fotoğrafta görümştüm.
bende küçükken gökyüzünde delikli hortumla döşenmiş su tesisatı var zannediyodum.ama vanayı kimin actığını bitirlü anlayamamıştm.bulsaydım onu babama söylicektim.babam onu dövicek ve bidaha acmicaktı vanayı.bizde ıslanmicaktık.cocuklukişte
SU ATEŞE GALİPTİR AMA SU Bİ KABA GİRERSE ATEŞ ONU KAYNATIR.YOK EDER..
Hani satarlar ya pazarlarda ıspanağı kuzu ıspanak diye.. Çocukken yiyemezdim ıspanağı içinde koyun eti var diye...Biraz geç olmakla beraber ikna oldum..:)
Yaşamak ne güzel şey;
Anlayarak usta bir kitap gibi
Bir sevda şarkısı duyup
Bir çocuk gibi şaşırarak yaşamak..