Veda Mektubu

Hayatta sevdiğiniz herşey hakkında..Sevdiğinizi, sevenlerinizi haykırın..
Cevapla
Kullanıcı avatarı
ipek
New Friend
New Friend
Mesajlar: 10
Kayıt: 04-11-2005 23:47

Veda Mektubu

Mesaj gönderen ipek »

İcim acıyor..Yüreğim yaniyor...
Aklımla yüreğimin çıkmaz sokağa girdiği zamandayım Başar..Yaşamaya;nefes almaya seni sevdiğimi anladığım zaman başladım.Gözyaşı halinde yastığıma dökülenler sana olan özlemimdi.Senden ayrıldıktan her saniye sonra hep aklımdaydın, senle olduğum zamanlar gibi..
Gözümün önünde uzak bir gecenin hayali belirdi sana yazmadan evvel..Karanlık, buruk,özlenen bir geceydi bu;her şeyi boş verip dönmek istediğim, özlediğim, özleneceğimi bilerek yaşadığım,zaten bu yüzden'buruk'olan bir gece...
Unutamadığım,unutamayacağım,ellerimizin birleşip Antalya’yı izlediğimiz yani ‘kalbime yangın gibi düştüğün gece’..Uçsuz bucaksız simsiyah bir sonsuzluk değildi şimdiki gibi.Yanında olduğum,tek o an vardı benim için, "neden", "niçin" sorularıyla bulandırmaya kıyamayacağım kadar dopdolu, sımsıcak,yaşanası bir an vardı.Sanırım sana aşık olmamın nedeni de buydu..O geceydi..Gözlerin kadar güzel yıldızlarla doluydu gökyüzü.Artık gökyüzünde yıldızlar yok! Kim çalmış?hepsi kayıp gittimi yoksa?Ben daha dileğimi dileyemedim oysa...
Şimdi ise,Antalya'ya inadına uzak,senin hayaline inadına yakınım..seni düşündükçe huzura dalıyorum;seni seviyorum.Yanımda yoksun...yüzünü özledim.. Her baktığımda bambaşka görünen,bambaşka hisler uyandıran,seyretmekten bir türlü bıkmadığım bir yüz...senin yüzün..yanındayken de sürekli seni seyretme isteğimin bu değişik hisleri çözümleme hırsımdanmı,sana doyamamaktanmı,bir daha hiç bakamama kaygısındanmı,yoksa'sevgilim'sandığım içinmi olduğunu nedense hala çözemiyorum..Yada biliyorum,ama bildiğimin farkında bile değilim.. Sadece ani bir kararla düşünmekten vazgeçtim, sormuyorum, hatırlamıyorum, galiba artık bilmek de istemiyorum...
Seninle geçirdiğimiz günleri hatırlamak,seni hatırlamak artık içimi acıtmıyor.Çünkü seninle birlikteyken,apaçık olmasına rağmen göremediğim şeyleri şimdi çok iyi anlıyorum.Senden ayrıldıktan sonra çok mutsuz günler geçirdiğimi artık saklamayacağım. Hayat dopdolu yaşamam için her şeyiyle önümde duruyordu,ve benim onu uzaktan seyretmekten başka bir şey yapmaya isteğimyoktu..Günlerin hepsi aynıydı, yiyecekler de, giysiler de,insanlar da...Hatta arkadaşlarım bile.. Sabahları içimde derin bir acıyla kalkıyordum, sanki kocaman gri bir boşlukta asılıymışım gibi geliyordu hep.Gün ilerledikçe kendimi veya beynimi ne kadar çok yorarsam o kadar azalıyordu,ama akşam yatağıma döndüğümde bakıyordumki değişmemiş..Sadece uzak bir yüz vardı gözümün önünde,uzak bir ses,uzak bir duygu.Hatırlamak istemiyorum seni,hatırlamak;yalnız kalmaktan korkmaktı çünkü. Ben korkmuyordum..Seni kendimi unuttuğum gibi u-nu-ta-mı-yor-dum.Çoğu zaman gözlerimin dolmasını engelleyemi yordum,öyle ya,birşeyi unutmak istediğin ssürece imkansızdır bu,çünkü ondan kaçsan bile sen aynısındır,ve kendinden kaçamadıkça, kurtulamazsın..En kötüsü de hiç kimseyle konuşamamak,paylaşmak istememek..Öyle derinde öyle zor bir yerdeydin ki içimde;ama yoktun...yoktum..
Zaten kimsenin anlayamayacağı kadar karmaşıktı herşey.Aşkın bir hastalık olduğunu düşünüyordum artık...Hani ateşler içinde kıvranırsın günlerce,hiç bitmeyecekmiş gibi gelir,sonra bir sabah uyanırsın ve şaşkınlıkla hiçbir izin kalmadığını görürsün...Yorgun,anlamsız,boş ama huzurlu,ve unutmuş...Bir de belki bir araba kazası..Unufak olmuş,kırılmış kemiklerle,parçalanmış dokularla ve yeniden aynı acıyı çekme korkusuyla başlarsın yaşamının geri kalanına..Bence gerçek aşk "herşeye rağmen" sadece onu,o olduğu için sevebilmektir...Belkide sendeki eksiklik oydu..beni ben olduğum için sevmemiştin...Aşk,bize bir kez gelen bir şeydir,ya tarifsiz acılara sürükler, ya da benzersiz bir mutluluğa...Kimse ikinci kez gerçek aşkı yaşayamaz,çünkü aynı acıları tekrar yaşamayı göze alamayacak kadar bencildir insan,ve fırtınayı atlattıktan sonra yaşamının geri kalanında tuzağa düşmeden kendine ket vurmayı öğrenmiştir. Haksız mıyım?
Ben sende bunu atlattığımı sanıyordum,ama şimdi anlıyorumki,sen farklı bir şeydin Çünkü seninleyken ne bir engel vardı,ne savaşmak zorunda olduğum bir şey,nede acı.Tüm güzellikleriyle hayatımdan geçip gittin,maalesef bende o duygu tuzaklarına düşmeden kendine ket vurmayı öğrenmiş insanların arasına katıldım artık...Belkide o gerçek "sen" değildin,sadece seninle özdeşleştirdiğim bir hayaldi.. Ama seni çok seviyordum.
Sevgi kızgınlığa izin ver-mi-yor-du...Kızamıyordum...
Biran kendimi garipsedim.. sana karşı duygularım öyle çabuk değişiyor,içimdeki kendimle küçük kız çocuğu öyle çabuk yer değiştiriyordu ki,şaşırmaktanda öte, korkmaya başlamıştım artık..Tek bildiğim,baştan beridir seninle olmak istediğiydi, az mı çok mu bunu bile cevaplayamı yordum,başka isteyişlerimden öyle farklıydı ki! bazen arkadaşım gibi istiyordum,bazen sadece elini tuttuğum an huzur buluyordum.. Ciddiydim,samimiyetle paylaşıyordum seninle,fikirlerimi,sorunlarımı, kızdıklarımı,sevdiklerimi,inandıklarımı...Bazense-ki en tehlikeli "bazen"lerdi bunlar -sadece hissediyordum- seni.. Antalya’da seninleyken;gözlerine baktığımda hüzünlü bir şarkı duymuş gibi oluyordum.. İçimde yavaş yavaş bir şeylerin aktığını hissediyordum bu zamanlarda...Boğazıma bir şeyler tıkanıyor,ama rahatsız etmiyordu.
Senden kopacağım düşüncesi vardı belkide.Bu zamanların her karesinde,içimdeki hüzne tezat bir huzur vardı...We ne zaman bu olsa,gözlerim senden kaçıyordu.. Belki senden,belki kendimden,belkide hüzne dair,zamana dair,aşka dair herşeyden.. Belki de gözlerinin anlattığı her şeyden...Bilmiyordum...
Sen demiştin...‘biz konuşmasakta gözlerimizden birbirimizi anlıyoruz, aslında çok şey konuşuyoruz’yanında hem genç bir kadın;hem de bebeğim dediğinden olsa gerek küçük bir kız çocuğu gibi hissediyordum...Belkide içimdeki benle,küçük kız çocuğu çok yakındı birbirine;yada içiçeydi,her an kenetlenmiş,her an birlikteydiler... Hem çocuk hem büyüktüm, hem dişi,hem masumdum,hem sabırlı hem aceleci, hem iyi,hem kötü...Peki doğuştanmı böyleydim, yoksa seni tanıdıkçamı böyle ikileşmiştim?Çok garip,senden önce ben böyle bir şey yaşamamıştım. Senden kopup Ankara’ya dönme düşüncesi beni huzursuz ediyordu...Sadece yanındayken huzurluydum ama tedirgindim de,korkuyordum ama kaçacak kadar değil,bir yandan da cesurdum, ama meydan okuyacak kadar değil, özelliklede kendime...Yaklaştıkça uzaklaşan, uzaklaştıkça yakınlaşılan ve ikilemin ortasında bende var olan tek şey yüreğimi kavrayan huzur...Var'la yok arasında gidip gelen,beni başka dünyalara iten,ittikçe kanatan, ilerledikçe acıyla kavuran bir yürek yangını..
Merak ediyordum ama bir şey sormuyordum...Hep içime attım ‘acaba sen bensiz yaşayabilecek miydin?’Ya senden ayrıldıktan sonra?.. Nefessiz kalsam dahi çırpınmayacaktım,oluruna bırakmıştım,kendimi,boşlukta çırılçıplak yüzüyor gibi hissediyordum...Bir kaybediş bir bitiş değildi,bir başlangıç da değildi, belki bir yarım kalmışlıktı, belki de tamamlanmışlıktı gereksizdi,ama bir taraftanda şarttı, önemi yoktu,ama heran aklımdaydın.İhtiyacım yoktu,tek başıma değildim;
ama sana mecburdum...Hem vardın,hem yoktun,hem tanıdık hem yabancıydın.. Herşeydin...Hiçbir şeydin...Baştan sona saçmalıktı, yada belki de çok mantıklıydı birlikteliğimiz..Olmamalıydı,ama olmuştu, olmak zorundaydı,olmasa olmaz mıydı?Bilmiyordum...Nasıl bu kadar çok şey olabiliyordu? ve bu kadar hiçbir şey...
Bil-mi-yor-dum........
Sensizlik,seni çabuk unutturur gibi geldi bana,beni aramazsan ben hiç arayamam sandım..aramadın..yandım..
Kendimi zamana bırakmaya karar verdim...Ve kendimi kendime bırakmaya.. Sorgulamadan,yargılamadan,merak etmeden,korkmadan,doğruluğunu yanlışlığını düşünmeden o anı yaşamaya...Kendi içimi,içindekilerle,olduğu gibi,hissettiğim gibi yaşamaya...Tüketmekten,tükenmek ten korkmadan,içimden geldiği gibi yaşamaya.. Sadece kendimi yaşamak istediğim için yaşamaya...Anlamıştımki yapacağım tek şey vardı,hiçbir şey yapmamak.İçimdekileri denetleyemiyorsam serbest bırakmalıydım,sen beni düşünmüyorsan ben seni hiç düşünmemeliydim... Engelleyemiyorsam oluruna bırakmalı,unutamıyorsam hatırlamaya devam etmeliydim.Zaman bütün belirsizlikleri bilinir kılacaktı..Belki hala yeteri kadar büyümemiştim,belki hiç büyümeyecektim,belkide çoktan büyümüş tüm,zaman bana söyleyecekti...Söylemedi.Şebeğimi özlüyordum,kalbim Ba-şar Ba-şar diye atıyordu.Sonra meleklerle konuştum.. Bana sana mesaj atma konusunda cesaret verdiler..Sana,gururu,iyiyi, kötüyü, aşkı,yalanı,günahı,affı, kızgınlığı her ama her şeyi bir kenara fırlatıp yazdım.Eziyetti mesajını beklemek.
Cevabın geldi..içimde sonbahar bitti..okudum..kelimeleri yuttum...arkasından aradın..En son sesini 29 ekimde duydum...Günler değil yıllar geçti belki...Sende benim gibi mesaj geldimi diye acaba durmadan telefonuna bakıp,her seferinde kalbinin ağladığını hissediyor muydun?eline telefonu alıpta tuşlarına basamamak ne kadar acıymış meğer..
Varlığına bu kadar alışmışken yokluğunun bu derece acıtacağını bilmiyordum.. Belkide hep yakınımda biyerlerde olmana alıştığım içindi.Ayrı şehirlerde olmak bu kadar zormuş meğer. yağmur yağıyor olsa şimdi keşke..Beynimden sende o yağmur damlaları gibi akıp gitsen...
Seni,Cennetten gelen ışığa sahip bakışlarını,gözlerini bir kez daha görebilecek miyim? kimbilir? İçim çok acıyor,gözyaşlarım gözpınarlarımdan akmak için,ben onları düşürmemek için oyun oynuyorum sanki..Her gözlerimin doluşunda ailemden, hastalarımdan,cevreden saklamak için binlerce kırbaç vuruyorum yüreğime.Olmuyor aşkım.yapamıyorum..kopmaya çalıştıkca daha bir bağlanıyorum. bakışlarına öyle çok ihtiyacım varki...Sarılmana,ellerimi tutmana, balkonunda oturmaya,sahilde yürümeye,arabada sana her kırmızı ışıkta sarılmaya, bebeğim demene,dokunmana,öpmene,kollarında uyumaya bilsen ne çok muhtacım. Ben aslında hala her gün 18:30 da aynı yerde bekliyorum..Ama sen görmüyorsun...Benden gidişin Antalya’ya başka oldu,acı oldu..O gece ne çok ağladım.Demek ki seni son görüşüm olduğu içindi..Şu an yanımda olsaydında, elinin elime her değişinde,yüreğimden çıkan alevler bedenimi sarsaydı..
Seni hiç kimse benim kadar se-ve-bi-le-mez..seni çok özledim. Kendime bakışların olmadan geçecek bi hayatı olduğunu söyleyemiyorum.Şu kısacık ömrümü yanında geçirmeyi ne çok isterdim..Canım acıyor,yüreğim yanıyor,sen yoksun!..kimbilir kaç gece daha olmayacaksın?resimlerimize her baktığımda mahvoluyorum. Elimdeki resmini milyarlarca defa öptümbelki..Şunu bil ki Başar,ben hiç kimseyi senin kadar se-ve-bi-le-mem..
Senin bensiz nefes alabileceğini sanmıyordum..Yanımda olursun,elimi tutasın istiyordum. Olmadı...Nedenini niçini ni sorgulamak istemiyorum.Kısa zamanda yaşanmışların etkileri belkide bu anlaşılmazlık..Doğru olan neyse o olsun...her duamda hayırlısıysa olsun değilse olmasın dediğim;bir yandan da şiddetle istediğim sen; sevgimin karşısında erimiş kar taneleri gibisin artık....
Aslında ne senden istediğim bir şey var ne sana dönüşüm...içimde bir kurt beni yiyip bitiriyor. konser günü yaptığını unutamıyorum.Belki sen haklısın belki ben.. Sonuç neyi değiştirir?seni affetmeyeceğim.Yalanını bağışlamayacağım..Ben seni bana değer verir;beni sever sanıyordum..Yanılmışım..Evinin her köşesine,her odasına bedenimi binlerce kere vursamda sana olan öfkem geçmez..Bilinçli bilinçsiz senle olan,senle yaşanan herşey boşa geçmiş bir zaman belliki...
Hiçbir durakta durmayan bir otobüse atlayıp,senden binlerce km uzağa gitmek istiyorum.Herşey, bu günübeklediğim içindi...Bana gelir benim doğumgünümde beni yalnız bırakmaz diyordum..yanılmışım..seni tanıdığımı sanıyordum.. Meğer tanıyamamışım..
Gözlerim ağlamaktan acıyor. oysa benim sevdiğim insan gözümden bir damla yaş akmasına kıyamazdı.. doğru!bukadar kısa zamanda sevebileceğine inanmıyorsun belkide.Ama benim için seninle yaptıklarımız yaşadıklarımız öyle güzeldiki.. Ben ömrüm oldukça unutmayacağım..Hayatımda ilk kez sevdim..Seni sevdim... Gözlerinide ömrüm oldukca unutmayacağım..Ankara çok soğuk sen yoksun... Seni çok özledim,hem de çılgın gibi..ölesiye.
Seni içimden tamamen attığım gün sana ancak itiraf edebilecektim bunları,böylesi çok daha onurluydu benim için..İçimden atamadım...uzun süre atabileceğimide sanmıyorum.Yarın yanımda olacak mısın?yazdım..ne sıfatla?dedin öylece dondum,kırıldım,parçalandım.. Ben bu cevabı beklemiyordum.. 'Şüphenmi war? ’elbette yanında olacağım’yazacaksın sanıyordum.. Seni seviyordum ki yanımda olmanı istiyordum..Herhangi bir sıfat gerekmiyordu bunun için..
İçimdeki bahar bitti, kış başladı.. olamazdı,benim sevdiğim insan böyle yazmazdı, doğumgünümde mesaj atmak yerine en azından aramalıydı..yapmadın.. Doğumgünümde olsun yanımda olmalıydın..Olmadın...Bu senden son kopuşum...Bana beni seviyorsan sahip çıkmalıydın..Aşk bahane aramıyor..Seviyorsan uğraşmalıydın.. Benim gibi karşı gelmeliydin herşeye..Neye karsı geldin?diyeceksin.Nelere karşı geldiğimi bilsen;Bir bilsen..Anlayamazsın bunu...Mesajlarını okuyorum sürekli..Beni çok sevdiğini söyleyip doğumgünümü kutladığın mesaj... ve bunun gibi içinde asla beni bırakmayacağına yemin ettiğin mesajların...Aslında bunları ispatlamanı isterdim.. ama daha doğum günümde yanımda olması gerekirken işlerini ve duygularını bahane eden birinden bunu beklemem doğal olamaz.Hangi iş benden daha önemlidir?..daha beni çok sevdiğini söylemenin üzerinden 1 gün geçmeden duygularının karmasıklıgından nasıl söz edersin?bu nasıl karmaşa?.. Verdiğin değeri gördüm.. gösterdin.. seninle bir daha karşılasmak istemiyorum.. neredeyse 15 gündür sesini duymadım...bana telefon açıp doğumgünümü kutlayacağın yerde değersiz,uzaktan birine atılan bir mesajla bunu bildiriyorsun.. keşke onuda yapmasaydın..mesaj da atmasaydın..
Birbirine asla kavuşmaması gereken kelimeleri bir araya getirmekle iyi mi yaptım; kötü mü yaptım bilinmez ama içimde kalanları seninle paylaşmak istedim.
Tüm akşam dışarda arkadaşlarımla eğlenmeyi reddedip bunları yazdım. Oysa seninle bugün için neler planlamıştım..Benim içimden geçenler bunlar.Seni ömrüm oldukça çok seveceğim.Ve bugün yanımda olmadığın için nefret edeceğim.. Sen benim en yakınımdın,artık en uzağımsın..Gelmediğin için sen kaybettin..Eğer gelseydin elini bir kez tutup sonsuza dek hiç bırakmayacaktım..
Cem Karaca’nın dediği gibi...
BENCE ARTIK SENDE HERKES GİBİSİN
İPEK,Ankara 12 KASIM 2004
SuPRaDYn
Fast Friend
Fast Friend
Mesajlar: 109
Kayıt: 11-02-2005 21:09

Mesaj gönderen SuPRaDYn »

çok etkileyici idi.. yüreğine sağlık kardesim
Kullanıcı avatarı
salimcan22200
Best of TurkiyeForum
Best of TurkiyeForum
Mesajlar: 1100
Kayıt: 20-06-2005 22:58
Konum: edirne
İletişim:

Mesaj gönderen salimcan22200 »

gercekten guselmiş ama biraz uzun
Did My Time
Kullanıcı avatarı
mozoist
New Friend
New Friend
Mesajlar: 5
Kayıt: 09-11-2005 15:26

Tek Kelİme SÖyleyeceĞİm

Mesaj gönderen mozoist »

TEK KELİME SÖYLEYECEĞİM HARİKA....
BİR ZAMANLAR AYNI SEYLERİ BENDE HİSSETTİM VE BUNLAR KALBİMDEN GEÇTİ
YOKSA BİZ KARDEŞMİYİZ HA....
HA HA HAH........
[/left]
Kullanıcı avatarı
dj4a5
Slow Friend
Slow Friend
Mesajlar: 18
Kayıt: 12-07-2006 09:22
Konum: antalya
İletişim:

güzel

Mesaj gönderen dj4a5 »

çok iyiydi ya. bende aynı düşüncelerdeydim bi zamanlar ama zman geçtikçe unutuluyo... çok kötü bi şey bu aslında. da yaşanmadanda olmuyo...
Sensiz Geçen Günlerin KAZA'sı yok be SEWGİLİM!!!
Cevapla
  • Benzer Konular
    Cevaplar
    Görüntüleme
    Son mesaj

Kimler çevrimiçi

Bu forumu görüntüleyen kullanıcılar: Hiç bir kayıtlı kullanıcı yok ve 2 misafir