Akşam olmuş...
Yarım sabahlardan sonra,
ufukta acılı bir sonbahar yüzü,
ufalmış ellerinde güneş,
Yürümektesin...
Acılarımdan kalan tek şey şu yürek,
Bir kısır döngü içimde;
avuçlarım kan...
Sen olmasan,
Ya olmasan,
Kim sulardı kalbimin kan güllerini...
Evet
yüksek sesle söyle şarkılarımızı,
bu gece;
ancak çığlıklar içinde var olabilir....
Bırakıp gitmek istedim seni çok kere,
bir slogan gibi,
duvarlarda, sokaklarda...
Sonra,
Sonra yel değirmenlerinde,
Ama olmadı...
Ben,
hangi sabah senden erken uyansam,
hangi sabah gitmeye hazırlasam bedenimi,
Bekler buldum seni yüreğimin balkonunda,
Ellerinde çiçekler...
Alaca bir duman gibi
aklımın kıvrımlarında yaşamak,
Senden sonrası yok,
öncesi yel değirmeni,
Bir senfoninin en güzel yanı
Ayrılan bestecinin gözleridir salondan...
Artık bu son,
Ayrılıyorum bu limandan,
Kırık yüzünü saklıyor insanlar...
Sana,
paslı güvertesinden el sallıyorum bir geminin.
Bilir misin?
Bir şiir ayrılıyor bu limandan,
Umulmadık yağmuruna,
bir sonbaharın....