Devrik Cümlenin Yaramaz Öğesi...

[pi3OLSUNHOCAM]

Öğelerine ayrılmış bir cümlenin
Tahtı devrik,saltanatı kısa
Babadan oğula ve tüm kayıp ilanında adı geçen çocuklara
Bütün öykülerden düşmüşcesine çok uzakta
Yüklemimde sen,yüklemimde yorgun insan sureti
Yüküm özgürlük yürürüm aşkın öznesine doğru

Her nokta bir mayın yasaklı her cümlemin sonunda
Her üç nokta siler beni ellerinin baharından...

Ben öğelerine ayrı düşmüş bir cümlenin yaramaz çocuğu
Dilenen zamanlarda dibsiz nesnelerin ardına düştüm
Kurduğum tüm cümlelerin hazin sonuna

Seni bulayım diye sorulardan yalnız bir işaret koydum
Sen ise orta yerde bir virgül gibi boynunu büktün

Seni edilgen aşkların mor çatılı evlerinde
Türetilmiş yalnızlıkların sarhoş mezelerinde tükettim
Ve bu eylemden en çok etkilenen ben oldum

Hep yükleme kim sorusunu sordum bıkıp usanmadan
Sen ise yaramaz bir özne gibi
Bir cümleden bir cümleye beni yalnızlıklara sattın

Sen devrik tüm cümlelerin en yaramaz öğesiydin
Kaçışın tünelini kazıp terkedip gidendin

şimdi ben özne,sen
(isimlerde eskir,yüklemler baki kalır)

Öylesine bir cümlenin hangi öğesisin?

[renksiz]

rahat bırakın cümleleri...soru sormayın artık

[dewil_lions]

ne cümlerler bildim öğesinde biz olan
ve ne cümleler duydum seni benden alan

kimse bilmedi ağlamamın ıslaklığını
bir tümceyle anlatamadım ben sana yangınlarımı

kelimelerimle unuttum konuşmayı gülmeyi
hep sustum beceremedim tebessümleri

yetmedi yüklemlerimiz bizi biz yapmaya
öznelerimiz kayboldu mahkum olduk susmaya