Zülfü Livaneli

[barbar]

Zülfü Livaneli


20 Haziran 1946 tarihinde Ilgın'da doğdu. Asıl adı Ömer Zülfü Livaneli'dir. Bağlama çalmayı çocukluğunda öğrendi.

1972'de İsveç'e yerleşti. 1974-1975 yıllarında Stockholm'de müzik öğrenimi gördü. Aynı yıllarda bağlama eşliğinde doldurduğu politik ağırlıklı uzunçalardan sonra giderek Batı çalgılarıyla geleneksel çalgıları bir arada kullanarak düzenlemeler yaptı.

Önce Maria Faranduri, daha sonra Mikis Theodorakis'le çeşitli ülkelerde konserler verdi, plaklar doldurdu.

300 bestesinin birçoğu değişik sanatçılar tarafından yorumlanan Livaneli bugüne dek yaklaşık 25 kaset/plak/CD hazırladı. Bunlar Türkiye, Yunanistan, çeşitli Avrupa ülkeleri ve ABD'de çıktı. "Otobüs", "Sürü", "Hazal", "Yılanı Öldürseler", "Yol", "Sis" en bilinenleri olan yaklaşık 30 filmin müziğini yaptı.

1995 yılından beri UNESCO kültür elçisi görevini sürdüren Livaneli, "Yer Demir Gök Bakır", (1987), "Sis", (1988) gibi filmleri yönetti ve çeşitli ödüller aldı.

"Diktatör İle Palyaço", (1993), "Sosyalizm Öldü mü", (1994), "Orta Zekalılar Cenneti", "Arafat'ta Bir Çocuk", (1998), "Livaneli Besteleri-Nota" (1998), "Bir Kedi Bir Adam Bir Ölüm", (2001), "Engereğin Gözündeki Kamaşma,"(2001) adlı kitapları yayımlanan, filmleri ve müzik çalışmalarıyla "Altın Palmiye", "En İyi Müzisyen" gibi birçok ödül alan Livaneli günlük bir gazetede yazarlık yapmaktadır.

Yiğidim Aslanım

Şu Sılanın Ufak Tefek Yolları
Ağrıdan Sızıdan Tutmaz Elleri
Tepeden Tırnağa Şiir Dilleri
Yiğidim Aslanım Burda Yatıyor

Bugün Efkarlıyım Açmasın Güller
Yiğidimden Kara Haber Verdiler
Demirden Döşeği Taştan Sedirler
Yiğidim Aslanım Bumda Yatıyor

Ne Bir Haram Yedi Ne Cana Kıydı
Ekmek Kadar Temiz Su Gibi Aydın
Hiç Kimse Duymadan Hükümler Giydin
Yiğidim Aslanım Burda Yatıyor

Mezar Arasında Harman Olur Mu
On Üç Yıl Mahpusta Derman Kalır Mı
Azrail'e Sorsam Canım Alır Mı
Yiğidim Aslanım Burda Yatıyor


Geldi Geçti Ömrüm Benim


Geldi Geçti Ömrüm Benim
Şol Yel Esip Geçmiş Gibi
Hele Bana Şöyle Durun
Şol Göz Yumup Açmış Gibi

Miskin Adem-Oğlanını
Benzetmişler Ekinciğe
Kimi Biter Kimi Yiter
Yere Tohum Saçmış Gibi

Bu Dünyada Bir Nesneye
Yanar İçim Göynür Gibi
Yiğit İken Ölenlere
Gök Ekini Biçmiş Gibi

Yunus Emre Bu Dünyada
İki Kişi Kalır Derler
Meğer Hızır, İlyas Ola
Ãb-I Hayat İçmiş Gibi

Leylim Ley

Döndüm Daldan Düşen Kuru Yaprağa Leylim Ley
Seher Yeli Dağıt Beni Sar Beni Leylim Ley
Götür Tozlarımı Burdan Uzağa Leyli Ley
Yarin Çıplak Ayağına Sür Beni
Leylim Ley Leylim Ley Leylim Ley

Ayin şavkı Vurur Sazım Üstüne Leylim Ley
Söz Söyleyen Yoktur Sözüm Üstüne Leylim Ley
Gel Ey Hilal Kaşlım Dizim Üstüne Leylim Ley
Ay Bir Yandan Sen Bir Yandan Sar Beni
Leylim Ley Leylim Ley Leylim Ley

Yedi Yıldır Uğramadım Yurduma Leylim Ley
Dert Ortağı Aramadım Derdime Leylim Ley
Geleceksin Bir Gün Düşüp Ardıma Leylim Ley
Kula Değil Yüreğine Sor Beni
Leylim Ley Leylim Ley Leylim Ley


Merhaba

Dünyanın Ucunda Bir Gül Açılmış
Efil Efil Esen Yele Merhaba

Karanlığın Sonu Bir Ulu Şafak
Sarp Kayadan Geçen Yola Merhaba

Acıda Kahırda Çekmiş Geliyor
Güneşten Boşanmış Kopmuş Geliyor

[grace]

Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz

Bir yanımı sardı müfreze kolu
Bir yanımı sardı varilcioğlu
500 atlıyınan kestiler yolu
Eşkiya dünyaya anam hükümdar olmaz

Yıl 1341 mevsime uydu
Sebep oldu şeytan bir cana kıydım
Katil defterine adımı yazdı
Eşkiya dünyaya anam hükümdar olmaz

sen ağlama anam dertlerim çoktur
çektiğim çilenin hesabı yoktur
yiğitlik yolunda üstüme yoktur
eşkiya dünyaya hükümdar olmaz

Karlı Kayın Ormanı

Karlı kayın ormanında
Yürüyorum geceleyin
Efkarlıyım, efkarlıyım
Elini ver nerde elin

Memleket mi yıldızlar mı
Gençliğim mi daha uzak
Kayınların arasında
Bir pencere sarı sıcak

Ben ordan geçerken biri
Amca dese gir içeri
Girip yerden selamlasa
Hane içindekileri

Yedi tepeli şehrimde
Bıraktım gonca gülümü
Ne ölümden korkmak ayıp
Ne de düşünmek ölümü

Kan Çiçekleri

Topraktan mı sürmüş candan mı kopmuş
Açar yediveren kan çiçekleri
Türkü mü, şiir mi, ağıt mı yoksa
Açar yediveren kan çiçekleri

Bölük bölük olmuş çaylar dereler
Hiçbiri denize varabilmezmiş
Duvarların dibinde bir yaralı gül
Gülleri solduran gülebilmezmiş

Bu şehrin üstünü duman sis almış
Tomurcuk çiçekler kana belenmiş
Dağlar çiçek açmış, usta dert açmış
Umudun goncası kan çiçekleri


Özgürlük

Okulda defterime, sirama agaçlara, yazarim adini
Okunmus yapraklara, bembeyaz sayfalara yazarim adini
Yaldizli imgelere, toplara tüfeklere, krallarin tacina
En güzel gecelere, günün ak ekmegine, yazarim adini
Tarlalara ve ufka, kuslarin kanadina,
Gölgede degirmene yazarim.
Uyanmis patikaya, serilip giden yola,
Hinca hinç meydanlara adini ey Özgürlük.

Kapimin esigine, kabima kacagima, içindeki aleve,
Canlarin oyununa, uyanik dudaklara yazarim adini.
Yikilmis evlerime, sönmüs fenerlerime, derdimin duvarina,
Arzu duymaz yokluga, çirçiplak yalnizliga, yazarim adini.
Geri gelen sagliga, geçen her tehlikeye,
Yazarim ben adini, yazarim.
Bir sözün coskusuyla, dönüyorum hayata,
Senin için dogmusum, haykirmaya.
Ey özgürlük!

[smacker09]

Çok HoŞ Şarkilar Herkesİn Dİnlemesİnİ Tavsİye Ederİm

[ilayda]

kesinlikle hepsi çok güzel birde gözlerin şarkısı var çok sevdiklerimden. paylaşımın için teşekkürler

[onurkaya]

Özgün dalda gerçekten harika işlere imzasını atmış bir sanatçı.Sanatçı diyorum, çünkü bu unvanı fazlasıyla hakediyor.

[fanta]

onurkayaya katılıyorum

[ComiC]

gerek yaptığı müzikler gerek kitaplar gerekse görüşleri bakımından çok beğendiğim bir insan.