Gözyaşları

[SabahGunesi]

İnsan için biricik teselli ve neşe kaynağı "GÖZYAŞLARI" dır. Doyulmayan manevî hatların galeyana-cuş'a- gelişiyle göz pınarlarının akışı.. Ne tatlı ne hoş... Gözyaşları! Bazen inci taneleri gibi bir gözden damla damla akar, diğer gönlü ateş gibi yakıp kül edersin. Maddeleşmiş kafalarıyla kimyacılar senin analizini yapamaz. Ancak O'nun "Benim bildiğimi bilseydiniz çok ağlar az gülerdiniz" sırrına vâkıf olan basîret sahihleri seni çözebilir.

Göz yaşları'nın en büyük düşmanı "gülmek" tir. Atom bombası yeryüzünün verimli topraklarını verimsiz hale getirip, havayı suyu nasıl bozuyorsa; gülmek de ruh ve beden ülkesinin merkezi olan kalbi ve ondaki mürüvvet, hamiyyet ve muhabbet duygularını tahrib eder. Mürüvvet ocağı olan kalbi harâmtler karargâhına çevirir.. Çileli bülbüllerin yanık sesleri gibi sedâlanan sesler yerine baykuş seslerini andıran sesler çıkartır. İşte o zaman kalb ölmüş demektir, ölü kalbin penceresinden yas çıkar mı? Kalbi ölenlerin kalıbının taştan ne farkı olur? Şu kalıpları insana benzeyip, sûretleri değişenler... Siz insanlığı arayan insanlara insan olduğunuzu ne ile ne zaman isbat edebileceksiniz? Söyleyen ne güzel dile getirmiş:

"Yıllar yılı dolaştım gönül ülkelerinde
İnsanlığı aramışım insan gölgelerinde."

Eller hep boş, ümitler suya düşmüş vaziyette insanlardan insanlık bekliyoruz. Beyhude.. Zira niçin yaratıldığını bilmeyenler niçin yaşadıklarını bilebilirler mi?

Ne garip tecellilerle dolu bir hayat. Gülmeğe herkes "Gönüllü asker", ağlamaya gelince "Vakitsiz teskere" ister durumda. Ağlamasını unutmuş garib bir nesiliz. "Yaş çıkmayan gözden Allahım sana sığınırım." diyen bir Yol gösterici' nin tâbileri değil miyiz? Hani seccademize döktüğümüz billûr damlalarını andıran gözyaşlarımız? Hani kırdığı bir kalb işlediği bir günah yüzünden gözleri yaşlarla dolup çağlayanları andıranlar... Hani yastığının örtüsünü geceleri göz yaşlarıyla yıkayanlar?

Gülenler!... Gülüşlerinizden bile ümitliyiz. Şimşeklerin ve gök gürültülerinin yağmur yüklü bulutları haber verdiği gibi gülüşleriniz de bize gözyaşlarınızı müjdeliyor... Bekliyoruz... ömrümüzün nihayetine kadar da bekleyeceğiz... Bir göz ve bir damla yaş... Ne girift bir bilmece... Hep cesedi ölenlere ağlanıyor da maneviyatı ölüp "İki ayaklı canlı cenaze" olanlara ağlanmıyor? Asıl ağlanması gereken onlar değil mi?

Gözyaşları... Sen nelere teselli kaynağı, kimlere' ümit sığınağı olmadın? Yetimlere, boynu büküklere, mazlumlara ettiğin dostluklar yeter. Gel, ne olur... Biraz da senin hasretinle yananlara dost ol...

[Gürz]

Gönlüm viranedir yıkılmış, yanmış
Hayâl mermerinde hatıram donmuş
Asırlar öncesi duvara konmuş
Bir taş görsem, o gelir aklıma.

Toprakta ağacın her hâli güzel
Gölgesi, meyvesi, hem dalı güzel
Nerede ne zaman faydalı, güzel
Bir iş görsem, o gelir aklıma.

Açılmış çiçektir her gülen dudak
Kılıfta tomurcuk zor gülen dudak
Bir dostluk bakışı, bir gülen dudak
Bir diş görsem, o gelir aklıma.

[SabahGunesi]

tatildeydiniz sanırım

[SabahGunesi]

Güzeldi hayat seninle
Senle gelirdi dünyam dile
Güzeldi sevgimi inkârın
Hatta reddin bile

Sen benim çığlıklarımı
Özlemlerimi bilemezsin
Hayalimde yaşayan sana
Sen benim demezsin

Sevgilim söyle rüyamı bu
Gerçek mi belki de aksini söyleme
Başımda ağrı gözümde yaş
Kalbim akıyor sana bak yavaş yavaş

Seninle deli doluyum
Sensiz ben bir hiç mi oluyum
Seninle dertli ateşliyim
Sen yoksun ben şimdi bir hiçim

[Gürz]

SabahGunesi , evet bugünlerde yıllık iznimi kullanıyorum , doğru tahmin ettiniz

[SabahGunesi]

dimi ama 6, his diyelim

[SabahGunesi]

yaprak dökümün şarkısı dinlediğim

bir sonbahar gününde

rüzgarın her esişinde

kopan bir yaprağı anlatan

gidişleri

ardında kalanları

sonsuzluğa göçmeyi

ağıt gibi belki

bir sonbahar ağıdı

yalnız bir ağacın,

koynundan düşen her yaprağın ardından

yaktığı bir ağıt

biraz acı dolu

biraz yitik

yaprak düşer

gökyüzü yenilir

ağıt buharlaşır topraktan usulca

bulutların gözleri nemlenir

ve yağar

usul usul sonbahara...

[Gürz]

Kederler vardır yağlı bir ilmek gibi
Dolanır boynumuza kör gecelerde.
Bir boşlukta durmadan sallanır insan
Ki ağlamak son çaredir o yerde.

Gözyaşı... O ilk isyanı çocukluğumuzun
Bir nehrin yatağından ilk taşması,
Yaşamak, sele boğulması arzuların
Ve nehirlerin sonunda bir denize karışması

Ölür zamanla anılar, dostlar, sevgiler
Bir yürek ne kadar dayanır bu özleme?
Çalgılar çalmaz olur, şarkılar biter

O yer son çizgidir erkekte direnmenin,
Son gülüş de uçar gider dudaklarından
Bir damla yaş süzülür solgun yanaklarından.

Ü.Yaşar Oguzcan

[SabahGunesi]

tarifi olmayan sözlerdeyim

ne geldiğim yer hatırımda

ne gittiğim yön belli

yol çizgileri kaybolmuş

heryer sis içinde

kuytu bi ormanda kaybolmuş nefesim

ve camlarda buğulanmış gözyaşları

akmış gitmiş öylesine

bir elimden ölüm tutmuş

bir elimden hayat alabildiğince rengarenk

yüreğimde koca bir fay hattı kımıldamaya başlarken

aklım büyük depremlere gebe

dilimde eskilerden kalma yamalı bir şarkı

sözleri içiçe

müzik suskun

hayat belkide ismi

bir yanağından çocukluğum öper

diğerinden yitikliğim...

tarifi olmayan sessizlikteyim

kendi sesimde

belkide hiçliğimde

[Gürz]

İnsan bir açmaza düşmeye görsün
Başlamasın bir çöküntü yürekte
Ölümdür o yerde düşündüğün
Sevilmek de boştur artık sevmek de

Gün ortası karanlık diz boyudur
Acıdır hep geçmişten ne kalmışsa
Yaşamak! O yanıtsız bir sorudur
Huzur bitmiş, hayaller dağılmışsa

Nefes almak yitirir anlamını
Boğazına dizilirken lokmalar
Bir çaresizlik sarar dört yanını
Sesler uzaklaşır, söner lambalar

İsyanın yüreğine sığmaz olur
Hep kader gelmişse sevinç yerine
Ölümün kara gölgesini bulur
Şimdi bakanlar yorgun gözlerine

Bir bozgun başlamıştır ki amansız
Düşmüştür kalelerin birer birer
Bak! Savaşçıların yatıyor cansız
Onlar ki hep sevdiler, hep verdiler...

Ü.Yaşar Oğuzcan