yoksun belki de hiç olmadın sadece bir sanrıydın gece penceremden odama üşüşen ben karanlıklarda sevdim en çok seni en çok o zaman gülümserdi masken gözlerin güneşim olur ısıtırdı alaskalarımı sözlerin beyaz bir gül kalbim huzurlu bir gönül bir gün bu gri kent yasa boyandı o zaman anladım sen yoktun...